காலங்கள்தோறும் திருக்குறள் ஆட்சி

உலக மக்களின் சமுதாயப் பெருந்தோட்டத்தில் கோடானு கோடிச் சிந்தனை மலர்கள் பூத்துள்ளன. அவ்வாறு பூத்தவற்றுள் பெரும்பாலானவை, ஒரு பகல் வாழ்க்கையோடு, வாடி உதிர்ந்துபோய் உள்ளன. ஒரு சில மட்டுமே, கற்பகத்தருப் பூக்களைப் போல, காலம் கடந்தும் பயன்தந்து வருகின்றன. உலக சமயநூல்களோடும் தத்துவ ஏடுகளோடும் இவ்வாறு நிலைபெற்றவை கலைத்திறப் படைப்புக்களாகக் காலம் வென்று நிலவுகின்றன.

‘காலம் வென்று நிலவுதல்’ என்பது கடுமையான ஓர் உரைகல். சமயத் தத்துவமாயினும் சமுதாயச் சிந்தனையாயினும் – அது உருவாக்கப்பட்ட காலத்திற்கு மக்களைக் கூட்டிச் சென்று அறிவுறுத்தலாம். அது மட்டுமின்றி, மக்கள் தலைமுறைகள் வாழும் காலம் தோறும் – உடன்வந்து மிகு நன்மை தருவதாகவும் நீடிக்கலாம். திருக்குறள் காலத்தை வென்ற நூல் என மேடைகளில் முழங்கக் கேட்கிறோம். திருக்குறள் தான் எழுதப்பெற்ற காலப் பொதுமையைப் புலப்படுத்துவதோடு, நாம் வாழும் காலப் புதுமைக்கும் உகந்ததாக இருவழியில் நிலைபெற்று விளங்குகிறது. இதுவே திருக்குறளின் சிறப்பு, சமய நூல்களைப் போல. அவற்றையும் விட இது பெற்றுள்ள அழியாச் சிறப்பு. வேத உபநிடதங்கள், பகவத் கீதை, விவிலியம், திருக்குரான் ஆகியவற்றோடு திருக்குறளை ஒப்பிட்டு அது ‘தமிழ் வேதம்’ என்றும் ‘உத்தர வேதம்’ என்றும் பலர் போற்றி முழங்குவர். எனினும் வேதம் – வேதாந்தம் – எனும் சமயச் சிமிழ்களுக்குள் மட்டும் வள்ளுவத்தை அடக்கி, அதன் காலப் பொதுமையை விளக்கிக்காட்ட முற்படலாகாது. “சமயக் கணக்கர் மதி வழி கூறாமல் உலகியல் கூறிப் பொருளிது என்ற வள்ளுவமே நலம் தருவது” எனக் கொள்ளவேண்டும்.

‘உலகியல் கூறிப் பொருள் இது என்ற வள்ளுவம்’ எனும் கருத்து நம் சிந்தனைக்கு உரியது. வள்ளுவர் வாழ்ந்த காலத்தில், தமிழ்நாட்டிலேயே பல்வேறு சமயப் பிரிவுகள் இருந்த போதிலும், பல வழிபாட்டு முறைகள் இருந்த போதிலும் அவற்றைக் கடந்து இறை நம்பிக்கை, வழிபாட்டுப் பொதுமை, சான்றாண்மை முதலிய பொது அறங்களையே அவர் அடிப்படையாகக் கொண்டார்; எல்லாச் சமயத்தவரும் ஏற்கும் வகையில், சால்பு நெறிகளையே வலியுறுத்தினார்.

“வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வான்உறையும்

     தெய்வத்துள் வைக்கப் படும்”         (50)

என இங்கு வாழ்வாங்கு வாழும் முறைக்கே அழுத்தம் கொடுத்தார். வான், நரகு, இருள்சேர் இருவினை, எழுமை, ஊழ் என்றெல்லாம் வள்ளுவர் துறக்க உலக நம்பிக்கைகள் பற்றிச் சொல்லியுள்ளார். எனினும் வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்வதையே முன்னிலை அமர வாழ்வாக்கிக் காட்டுகிறார். மனித நேயமே – எல்லோரும் ஏற்கத்தக்க சமய நெறி- என சமரச விளக்கம் தந்தார். இந்த மனிதநேயச் சிந்தனைகளே எக்காலத்திற்கும், எந்த நாட்டிற்கும் ஏற்றவை. ‘ஒன்றே குலம், ஒருவனே தேவன்’ எனும் பொது அறம் உலகெல்லாம் நிலவ வேண்டும் என்பதே அறிஞர் விழைவு: என்றாலும், அது என்று கைகூடும்; என்றைக்கு மனித குலம் உய்யும்?

அந்த உய்வு நாள் வரும் வரை ஓய்ந்து இருக்க முடியுமா? வள்ளுவர் அப்படிச் சொல்லவில்லை. சமய வழி, வகுப்பு வழி, சாம்ராஜ்ய வழி பலப்பலவாக இருந்தாலும், ஓரிடத்தில் – ஒரு கட்டமைவில் வாழ நேர்ந்த பல்வகைப் பிரிவனர் – தம் அனைவர் நலத்திற்கும் பொதுவான உணர்வுகளைப் பேணி வளர்த்து வாழ வேண்டும் என்கிறார்.

“அறிவினால் ஆகுவது உண்டோ? பிறிதின்நோய்

     தந்நோய்போல் போற்றாக் கடை?”          (315)

என்பதை விட வேறொரு சமய நெறி உண்டா என வினவுகிறார்.

“மறந்தும் பிறன் கேடு சூழற்க”       (204)

“பிறப்புஒக்கும் எல்லா உயிர்க்கும்”          (972)

“அறத்தான் வருவதே இன்பம்”       (39)

“ஒழுக்கம் உயிரினும் ஓம்பப் படும்”        (131)

என வள்ளுவர் கூறிய இவையெல்லாம் எக்காலத்தவர்க்கும், எச்சமயத்தவர்க்கும் ஏற்புடைய பொதுமைக் குறள் போதனைகள்.

இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் வள்ளுவர் கூறியவை இன்றும் அப்படியே பொருந்துகின்றன. இந்தப் பொருத்தமே காலம் வென்று வாழும் நூல் எனும் பெருமையைத் திருக்குறளுக்கு அளிக்கிறது.

இன்றைய வாழ்க்கையில் எத்தனையோ சிக்கல்கள்; புதுப்புதுப் பிரச்சினைகள். இவற்றிற்கெல்லாம் தீர்வு தேடி அலைவதே ஒரு பெரிய வாழ்க்கைப் போராட்டமாக உள்ளது. தக்க தீர்வுகளைத் தேடுவோர்க்குத் திருக்குறள் வழிகாட்டுகிறது.

அதிலும் வள்ளுவத்தின் தனித்தன்மை புலப்படும். தீர்வுகளை எதிர்மறைப் பிணக்கின்றி, உடன்பாட்டு முறையால் நம்பிக்கையூட்டிச் சொல்லும் தன்மை விளங்கும். சான்றாக ஒரு குறளைச் சொல்ல விழைகிறேன்.

“இன்னாமை இன்பம் எனக்கொளின் ஆகும்தன்

     ஒன்னார் விழையும் சிறப்பு”          (630)

துன்பமும் முடிவில் ஒருவகையில் இன்பமானதே எனக் கருதிச் செயலாற்றுபவன், இறுதியில் தன் பகைவரும் போற்றித் தன்பால் வரக்கூடிய சிறப்பினை அடைவான் என்று ஒருவன் துன்பத்தையே தனக்கு இன்பமாகக் கருதிக்கொள்ளும் உயர்தனிச் செயல் முறையை இக்குறள் சொல்லுகிறது; அத்தகையவருக்குத் தமது பகைவரும் விரும்பத்தக்கவையில் சிறப்புகள் வந்து சேரும் என நம்பிக்கையூட்டுகிறது.

வள்ளுவன் புகழ் வையகம் எல்லாம்!

“அறம்பொருள் இன்பம் உயிர்அச்சம் நான்கின்

     திறம்தெரிந்து தேறப் படும்”          (501)

என்பது பொருட்பாலில் ‘தெரிந்து தெளிதல்’ அதிகாரத்தின் முதல் குறள்.

தனக்குத் துணையாக இருக்க வல்லோரைத் தெரிந்து தெளிய வழிகாட்டும் குறட்பா இது. அறத்தில் நம்பிக்கை உறுதி உடையவரா? பொருள் வகையில் நாணயம் ஆனவரா? இன்ப வேட்கைக்கு எளிதில் அடிமையாகக் கூடியவரா? தன் உயிர்க்கு அஞ்சி நெருக்கடியில் நம்பியோரைக் கைவிட முற்படுபவரா? என்றெல்லாம் ஒருவரை ஆய்ந்து தெளியவேண்டும் எனக் கூறுகிறது இக்குறள்:

தலைமைப் பண்பு விழைவார்க்கு மட்டும் இக்குறள் பொருந்தும் என நினைக்காமல் தலையாய நூலாக நாம் ஏற்க விழையும் நூலுக்கும் இத்தேர்ச்சி முறை பொருந்தும் என்பது என் கருத்து. அந்த வினாடிக்கு மட்டும் இன்பம் தந்து பின் மறக்கச் செய்யும் நூலை விட எக்காலத்திற்கும் எச்சூழலிலும் கைகொடுத்து உதவ வல்லதே சிறந்த நூல். அப்படிச் சிறந்து நிற்கும் தலைமை நூலாகத் திருக்குறளை நாம் பெற்றுள்ளோம். எனினும் எந்த அளவுக்கு அதில் தெளிவு பெற முயல்கிறோம்?

ஒருவனுடைய அறிவை ஆராய்கையில், மறக்கக்கூடாத அடிப்படையான உண்மை ஒன்று உண்டு. எல்லாம் அறிந்தவரும் ஏதும் அறியாதவரும் என இவ்வுலகில் யாரும் இல்லை. ஒவ்வொருவருக்கும் ஓரளவேனும் உலக ஞானம் இருக்கவே செய்யும். அதுபோலச் சிறந்த அறிஞரிடத்தில் ஓரளவு அறியாமை இருப்பதும் இயல்பு.

“அரியகற்று ஆசற்றார் கண்ணும் தெரியுங்கால்

     இன்மை அரிதே வெளிறு”           (503)

எனும் இக்குறட்பா, திருக்குறளைப் போற்றிப் பயில்வார்க்கும் ஒரு வகையில் பொருந்தும். திருக்குறளின் அரிய கருத்துக்களைப் பிழையறக் கற்றாலும் கூட, நமக்கு அதனை முழுதுறத் தெரிந்து கொண்டதொரு மனநிறைவு ஏற்படுவதில்லை.

சமுத்திரக் கரையில் நின்று அதனை நாள்தோறும் பார்த்தாலும் கூட மீண்டும் மீண்டும் சென்று அலை எழுச்சியைப் பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆசை எவர்க்கும் குறைவதில்லை. வானத்தில் வலம்வரும் பூரணச் சந்திரனை எத்தனைதரம் பார்த்தாலும் மனம் சலிப்பதில்லை. மீண்டும் அதை அண்ணாந்து பார்க்கவே ஆவல் பிறக்கும். தெருவில் மணியோசை எழுப்பி வரும் கோவில் யானையைப் பலமுறை பார்த்திருந்தாலும், அது மறுநாள் மணியடித்து வரும்போதெல்லாம், சிறுபிள்ளை போல மீண்டும் அதனை வியப்புடன் பார்க்கும் விருப்பில் இருந்து யாராலும் விடுபட முடிவதில்லை. திருக்குறள் பயிற்சிக்கும் இது பொருந்தும். எத்தனை முறை புரட்டினாலும் திருக்குறள் எழுப்பும் அறிவுரை அலைகள் ஓய்வதில்லை; பலமுறை பயின்றாலும் அதன் முழுநிலவொளி ஊற்று வற்றிப் போவதில்லை. எத்தனை தடவை திருப்பிப் பார்த்தாலும் அதன் பொருட்பெருமை வியப்பூட்டத் தவறுவதில்லை.

“வள்ளுவன் புகழ் வையமெல்லாம் வாரி இறையடா தமிழா” என இளமையில் கேட்ட திரைப்பாடலை இன்று கேட்டாலும் நமக்குள் அது கிளர்ச்சியூட்டாமல் இருப்பதில்லை. அப்பாடலின் எடுப்பான இசையைவிட, அழுத்தமான பொருட்செறிவே அப்பாடலை இன்றும் நினைக்கச் செய்கிறது.

வையகம் முழுமைக்கும் உரிய நூல் திருக்குறள். அதனை இயற்றிய திருவள்ளுவர் தமிழ்நாட்டில் பிறந்தவர் எனினும் அவர் யாத்த நூலே அவரை உலகறியச் செய்துள்ளது. ‘வள்ளுவன் தன்னை உலகினுக்கே தந்து’ எனும் தொடர் நூல் வழியாக – ஆசிரியரையும் உலகப் பொதுவுடைமை ஆக்கிவிட்டது.

வள்ளுவம் – உலக நூல், அறம் – பொருள் – முதலான அதன் கருத்துக்கள், ஒருநாட்டார்க்கோ, மதத்தார்க்கோ மட்டும் உரியன அல்ல. திருக்குறள் முழுதும் வரும் ‘உலகு’ எனும் சொல்லாட்சியே இவ்வுண்மையை நிலைநிறுத்தும். பழந்தமிழ்ப் பண்பாட்டின் மூல வித்தாகிய – ‘உலகு’ எனும் கருத்து விரிந்த சிந்தனை மரமாகிச் செழித்திருப்பதே திருக்குறள் எனும் பண்ணை நிலம். பின்னர் உலகம் தோன்றிய சீவகாருண்ய, மனிதாபிமான, சமதர்ம உணர்வுகள் அனைத்தும் திருக்குறள் எனும் பேராலமர நிழலுக்குள் அடங்கிவிடுவன என்றே சொல்ல வேண்டும்.

‘உலகு ஒரு குலம்’ என உபதேசம் செய்து நின்று விடாமல் ஒருகுலச் சிந்தனை உருவாவதற்கான கருவிகளையும் திருக்குறள் அளிக்கிறது. அவற்றுள் முதல் கருவி அன்பு,

“அன்பின் வழியது உயிர்நிலை; அஃதுஇலார்க்கு

     என்புதோல் போர்த்த உடம்பு”       (80)

என்பது அக்கருவியின் ஆற்றலைக் கூறுகிறது. அன்பு, இயற்கை உணர்வு; எல்லா உயிர்களிடமும் விளங்குவது; அனைத்தையும் வளர்ப்பது; பரிணாம வளர்ச்சியாக; கூர்தல் அறமாக என்றும் நிலவுவது, அந்த அன்பு விரைந்து வளரும் களம் மாந்தர் மனம். மனத்தாலமைவதே வாழ்வு. அன்பின் வழியே வாழ்க்கை வளர்தல் வேண்டும். அவ்வாறு வளரும் வாழ்வு பண்பும் பயனும் தரும்; வாழ்க்கைக் கலையாக நீடு நிலவும்.

வள்ளுவம் வழங்கும் மற்றோர் ஆற்றல் மிகு கருவி: அறம்.

“மனத்துக்கண் மாசிலன் ஆதன்; அனைத்துஅறன்”(34)

என்றும்,

“அழுக்காறு, அவா,வெகுளி, இன்னாச்சொல் நான்கும்

     இழுக்கா இயன்றது அறம்”           (35)

என்றும் குறள் நெறி கூறுகிறது அன்பு – அறம் எனும் குறள் நெறிகளைப் பயன் கொள்ளும் துறைகளாக, இல்வாழ்க்கை தொட்டு எல்லா அதிகாரங்களும் படிக்கட்டுப் போல அமைக்கப்பட்டுள்ளன.

‘திருக்குறள் – ஒரு சுரங்கம்’ என்பார் திரு.வி.க. அதிலிருந்து இதுவரை எத்தனையோ கருத்துச் செல்வங்கள் அகழ்ந்தெடுக்கப்பட்டு ஆயிரமாயிரம் இலக்கியங்களுக்கு ஆபரணக் கற்களாகக் கொள்ளப்பட்டுள்ளன. அணிவோர்க் கெல்லாம் விலைமதிப்பற்ற அழகுச் செல்வங்களாக இன்றும் துலங்குகின்றன.

‘திருக்குறள் ஒரு பெரிய சந்தை’ என்பார் அறிஞர் வ.சுப.மா. அங்காடியில் பல்வகைப் பண்டங்களும் பகர்ந்து விற்கப்படுவது போல, வள்ளுவச் சந்தையில் எல்லாப் பொருளும் விலை கூறப்படுகின்றன. எத்தன்மையுடை யோர்க்கு, எப்பொருள் தேவையோ, அதனை இச்சந்தையில் பெறலாம். நடப்புச் சந்தையில் பல இனச் சரக்குகளும், ஓரினத்துள்ளே பலவகைப் பொருள்களும் உள்ளமை போலத் திருக்குறள் சந்தையில் உள்ள அதிகாரங்களும் பல இனச்சரக்குகள். திருக்குறள் சந்தைப் பொருள்களை எல்லாம் ஒருவரே ஏகபோகமாகக் கொள்முதல் செய்ய முடியாது; செய்யவும் இயலாது. கைப்பணத்திற்கேற்பவும், அன்றாடத் தேவைக்கேற்பவும் பண்டங்களை வாங்கினால் போதும்; வாங்கிக் கொள்வதால் எல்லாப் பொருளும் விற்பனையாகிவிடும் தன்மையுடையன.

‘திருக்குறளை ஓர் உயிர்மருந்துக் கடை’ என ஒப்பிடுவார் அறிஞர் வ.சுப.மாணிக்கனார். அவரவர் நோய்க்கேற்றபடி, உரிய மருந்துகள் கடையில் இருப்பதைப் போல, நம் வாழ்வுக்கேற்ற தனி அறங்களும் பொது அறங்களும் திருக்குறள் மருந்துக் கடையில் உண்டு. அவற்றை நாமே வாங்கிப் பிணிதீர்த்துக் கொள்ளலாம்.

பலருக்கும் பல வகையில் பயன்படும் சிறப்பு வாய்ந்த தனிப்பொது நூலாகிய திருக்குறளை இலக்கியமாகக் கருதிக் கலைநயம் காணலாம்; ஒழுக்க நூலாகப் பேணலாம்; அரசியல் நூலாகப் படிக்கலாம்; காலம் மாறினாலும் அடிப்படை அறங்கள் மாறுவதில்லை எனும் பேருண்மையை அறியலாம்.

சமய நூல்களுக்குக் கொடுக்கும் உயரிய இடத்தைத் திருக்குறளுக்குத் தந்து அனைத்துச் சமயத்தவரும் ஒருங்குகூடி இங்கே விழா எடுத்துள்ளீர்கள். உங்கள் பேரன்பையும் பெருமுயற்சியையும் இங்கு வந்துள்ள நாங்கள் மட்டுமின்றி தமிழ் உலகும் வாழ்த்தி நிற்கும் என நம்புகிறேன்.

அங்கெல்லாம் வாழும் வள்ளுவம்!

டெய்ட்டன் நகர் சென்றடைந்தோம். நண்பர்களால் ‘நாணா’ என்று அழைக்கப்படும் திரு.பி.சி.எம். நாராயணனும், திரு.வெங்கடராமானுஜனும் அன்புள்ளத் தோடும் இன்முகத்தோடும் வரவேற்கக் காத்திருந்தனர். அவர்களைப் பார்த்தவுடன் எங்களது நெடிய பயணக் களைப்பெல்லாம் பறந்தோடிவிட்டன. பிராங்க்பர்ட்டில் விமானம் மாறிப்போன எங்களது லக்கேஜ் பத்திரமாக வந்து சேரும் நம்பிக்கையுடன் நண்பர்கள் வீட்டிற்குப் புறப்பட்டோம்.

நம்பிக்கை பழுதுபடவில்லை. மூன்று நாள் கழித்து எங்கள் பெட்டிகள் எல்லாம் பத்திரமாக, நாங்கள் தங்கி யிருந்த முகவரிக்கே வந்து சேர்ந்தன. அவை சரியாக வந்துவிட்டனவா என விமான நிலைய அதிகாரிகள் விசாரித்து அறிந்து கொண்டனர். அவர்கள் இவ்வகையில் காட்டிய அக்கறையும் பரிவும் எங்கள் நெஞ்சைத் தொட்டன. அவர்களது திறன்மிகு சேவைக்கெல்லாம் காரணமாய் இருப்பன. ஒன்றுகூடிப் பணிபுரியும் குழுமச் செயல்முறை அதற்கேற்ற புதிய நிர்வாகநெறி ஏற்பு  விரைந்து செயலாற்ற உதவும் நுட்பக் கருவிப் பயிற்சி; நேரம் போற்றிப்  பிறரை  மதித்து ஆரவாரம் இன்றிப் பணியாற்றும் கலைத் தேர்ச்சி – ஆகியனதான் என்பதை நண்பர்கள் எடுத்துச் சொன்னார்கள். சில விவரங்களைக் கேட்கச் சென்னை விமான நிலையத்தில் இரைந்து கத்திப் பேசியது போல இங்கு தேவைப்படவில்லை. பரிவோடு அமைதியாகக் கேட்டு, ‘இயலாது’ என்பதைக் கூட இங்கிதமாகத் தெரிவித்தார்கள்.

“இன்சொல் இனிதுஎன்றல் காண்பான் எவன்கொலோ

     வன்சொல் வழங்கு வது?”      (99)

என வள்ளுவர் நம் மொழியில் எழுதினார். ஆனால் அதனை நம்மைவிட, கிழக்கே ஜப்பானியரும், மேற்கே அமெரிக்கருமே போற்றி வாழுகின்றார்கள். வள்ளுவம் அங்கெல்லாம் வாழுகிறது! நன்றாக வாழுகிறது!

மாணவர் விடுதியா? நட்சத்திர ஓட்டலா?

ஒஹையோ பல்கலைக்கழக மாணவர் விடுதியில் நாங்கள் மூன்று நாட்கள் தங்க ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். அது மாணவர் விடுதியாகவா தெரிந்தது? ஐந்து நட்சத்திர ஓட்டல் போல, அத்தனை வசதிகளுடன், அவ்வளவு எழிலுடன் விளங்கியது. அறிவியல் முன்னேற்ற வசதிகளை எல்லாம் அங்கே காணமுடிந்தது. அறைகளைத் திறக்கும் பூட்டு-சாவிகள் எல்லாமே கம்ப்யூட்டர் இணைப்பு உடையவை. இவ்வாறு மனிதர்களையும் இயந்திரங்களையும் கம்ப்யூட்டர் – மின்னணுப் பெட்டிகளே ஆள்கின்றன; ஆட்டிவைக்கின்றன. அவற்றின் செயல் நுட்பம் கூறும் நூல்களும் ஏடுகளுமே நடைபாதைக் கடைகள் வரை ஆக்ரமித்துள்ளன. மதிநுட்பம் நூலோடு உடையதாக மாணவப் பருவ முதலே அவர்கள் உயரப் பல நிலை ஆக்கம் அளிக்கின்றன. அப்பல்கலைக்கழக மாணவர்களிடமும் தனிமுத்திரை பொலியச் செய்திருந்தன.

“உங்களுக்கு இங்கே ஒரு நாள் முழு ஓய்வு! நாளை முதல் மாநாட்டு விருந்தினராகி விடுவீர்கள்….” என்றபடி நண்பர்கள் விடைபெற்றனர். “ஒரு நாள் முழு ஓய்வு” எனும் முதல் பகுதி தேனாக இனித்தது: “மறுநாள் மாநாடு” என்ற பிற்பகுதி ஏதோ ஒரு பாரத்தைச் சுமத்துவது போன்ற நிலைக்கு உள்ளாக்கியது.

டெய்ட்டன் நகர ஒஹையோ பல்கலைக்கழக அரங்கில் ஆண்டுதோறும் நிகழும் தமிழ் விழாவை, ஒரு வேள்வி போலவும், விரதம் போலவும் அங்குள்ள தமிழன்பர்கள் நடத்தி வருகின்றனர். டெய்ட்டனுக்குப் பல நூறு மைல்களுக்கு அப்பால் பணிபுரிபவர்கள் எல்லாம், இவ் விழாவினை ஒரு கைங்கரியமாக நடத்திட ஆண்டு தோறும் ஒன்று கூடி விடுகின்றனர். நான் பங்கேற்க அழைக்கப் பட்டிருந்த இது பதினான்காம் ஆண்டுவிழா. அதன் மூன்று நாள் கருத்தரங்கிற்குத் தமிழகத்திலிருந்து மூவர் அழைக்கப்பட்டிருந்தோம்.

மதுரை அமெரிக்கன் கல்லூரித் தமிழ்ப் பேராசிரியர், பட்டிமன்ற நாவலர், சிரிப்புச் செல்வர் சாலமன் பாப்பையா அவர்களும், தமிழ்க் கவியரசு, புகழார் கவிப்பேரரசு வைரமுத்து அவர்களும், தமிழ்நாடு, திருக்குறள் பேரவைப் பொதுச் செயலரான நானுமே அம்மூவர்!

மூன்று நாள் நிகழ்ச்சிகளிலும் கவியரசு வைரமுத்து பங்கேற்றார். பட்டிமன்ற நாயகர், பேராசிரியர் சாலமன் பாப்பையா முதல்நாள் அரங்கில் உரையாற்றினார். பயணத்தில் எனக்கு நேர்ந்த ஒருநாள் தாமதத்தால் நான் முதல்நாள் நிகழ்ச்சியில் கலந்துகொண்டு பேராசிரியர் உரையைக் கேட்க இயலவில்லை. முன்னரே ஏற்பாடாகி யிருந்த மற்றொரு நிகழ்ச்சியில் பங்கேற்க அவர் உடனே போய்விட்டார் என்று அறிந்தேன். மறுநாள் நிகழ்வில் நானும் கவியரசும் உரையாற்றினோம்.

என் உரை அமெரிக்கத் தமிழன்பர்களைப் பாராட்டுவதாக அமைந்தது அது எனக்கு மட்டும் அன்றி, விருந்தினராகச் செல்லும் எவருக்கும் இது இயல்பே ஆகும்.

“யாதானும் நாடாமால் ஊராமால் என்ஒருவன்

     சாந்துணையும் கல்லாத வாறு”  (397)

எனும் குறள் வழிக் கோட்பாட்டிற்கு இலக்கியமாய், முயற்சியே வாழ்வின் மூச்சாகக் கொண்ட அமெரிக்கத் தமிழர்களை மனதாரப் பாராட்டத் தொடங்கினேன். “கற்பவருக்குத் தமது சொந்த ஊரும் நாடும் போல, அவர்கள் சென்றிருந்து வாழும் தேசமும் சொந்தம் என ஏற்கப்படுவதே சிறப்பு. நீங்கள் இங்கே வந்து, இதனையே சொந்த நாடாக ஏற்று, இதன் வளத்திற்கும் மேம்பாட்டிற்கும் உங்கள் உழைப்பினை நல்கி வருகிறீர்கள். உங்கள் திறமையையும் ஞானத்தையும் வழங்கி இங்கு தலைமை பெற்றுத் திகழுகிறீர்கள். ‘என்னொருவன் சாந்துணையும் கல்லாதவாறு’ எனும் கேள்விக்கு இடமின்றி, வளரும் தொழில் நுட்பத்திறங்களை எல்லாம் உங்கள் இடையறா உழைப்பால் சாதனையாக்கிக் கொண்டுள்ளீர்கள். இந்த அனுபவக் கல்வியால் இன்று அமெரிக்க நாடு பயன்பெற்று வருவதைப் போல, நாளை நமது மண்ணும் நலம் பெற உதவி வருகிறீர்கள்.

‘எவ்வது உறைவது உலகம்’ என அறிந்து அதனோடு உறையும் ஈடுபாடே அனுபவக் கல்வி; இணக்கம் தரும் இந்த ஆக்கநெறிக் கல்வியால் நீங்கள் அனைத்திலும் ஆக்கம் பெற்றுத் திகழுகிறீர்கள். ‘உலகம் தழுவியது ஒட்பம்’ என வள்ளுவப் பெருந்தகை சொன்னது போல, இன்றைய உலகத் தேவையையும் சூழலையும் தழுவி நின்று, நட்பாக்கிக் கொண்டு, மலர்தலும் கூம்பலும் இல்லாத அறிவுத் திறத்தால் முதன்மையாக இந்த நாட்டிற்கு உங்களையும் உங்கள் உழைப்பினையும் அளித்து வருகிறீர்கள். நாடா வளமுடைய விரிந்த, மிகப்பரந்த நாடு இது என்றாலும், அதன் இன்றைய தேவைக்கு ஏற்ற பணிகளை நீங்கள் செய்து வருவதால் அரசும் மக்களும் மதிக்கும் பெருமைக்கு உரியவர்களாக விளங்குகிறீர்கள். செல்வச் சிறப்புடைய நாட்டமைவில் புற வளங்களை எல்லாம் நீங்கள் பழுதறப் பெற்று வசதியோடு வாழ்கிறீர்கள் என்றாலும், மேலைநாட்டாரைப் பொதுவாகப் பற்றியுள்ள ஒருவகை ஏக்கம், ஏதோ ஒரு தாகம் உங்களிடம் இருப்பது போல நான் உணர்கிறேன்.

புறநாகரிகத்தில் பெற்றுள்ள வளர்ச்சி, வசதி போல, உங்களது அகநாகரிகத்தில், பண்பாட்டுப் பின்னணியில், ஆன்மிக நாட்டத்தில், கலை நலத் தேட்டத்தில் எல்லாம் ஒரு முழுமை வேண்டுமென நாடி நிற்பது புலனாகிறது. அப்புலப்பாடே இம்மூன்று நாள் தமிழியல் விழாவினை நடத்த உங்களைத் தூண்டி வருகிறது எனக் கருதுகிறேன்.

திருக்குறள் உலகப் பொதுமறை, திருமால் விசுவரூபம் எடுத்து இம்மண்ணுலகை ஓரடியாலும், விண்ணுலகை மற்றொரு அடியாலும் அளந்தார் என்பது போல, வள்ளுவர் குறுகத் தரித்த குறளடிகளால், மாந்தரின் அக உலகை, உணர்வை எல்லாம் அளந்தறிந்து வழங்கியுள்ளார்.

எல்லா மனிதர்க்கும், எக்காலத்திற்கும் பொருந்துவன வாகிய, வாழ்க்கைத் தத்துவங்களைக் கொண்ட திருக்குறளை, அது பிறந்த மண்ணுக்கு உரியவர்கள் அடிக்கடி மறந்து போனாலும், பிற நாடுகளில் வாழ்பவர்கள் உச்சி மேல் வைத்துப் போற்றுகின்றனர்; இயன்ற வரை குறள் நெறிகளைப் பின்பற்றிப் பிறர் மதிக்கவும், வியக்கவும் வாழ்கின்றனர்.

இந்த நாட்டில் உள்ளோர் மதிக்கவும், இங்கே வந்து போகும் எங்களைப் போன்றோர் வியக்கவும் நீங்கள் வாழ்வதைக் கண்டு மகிழ்கிறேன். உங்கள் கடின உழைப்பையும் இடையறா முயற்சியையும் நெஞ்சுவக்கப் பாராட்டுகிறேன். இந்த நாட்டு மக்களுக்கு இயல்பாகவே செல்வ ஆதாரங்கள் பெருகிக் கிடப்பதால், அவர்கள் ஓரளவு உழைத்தே அதிகம் சம்பாதித்து விடுகின்றனர். இங்கு வந்து வாழும் நீங்கள் ஓய்வு நேரத்தையும் குறைத்துக்கொண்டு அவர்களுக்குப் போட்டியாக ஓடிஓடி உழைக்கிறீர்கள் எனக் கேள்வியுற்றுச் சிந்தை அயர்ந்தேன். ‘உழைப்பின் வாரா உறுதிகள் உளவோ?’ எனும் வினாவுக்கு நீங்களே உரிய விடையாக விளங்கு கிறீர்கள். இந்த உழைப்பின் தரமும், திறமும் தாய்த் தமிழ்நாட்டவர்களுக்கும் பாடமாக அமையவேண்டும் என ஆசைப்படுகிறேன்.

மேற்கொண்ட துறை எதுவாயினும், தொழில் எதுவாயினும் அதிலெல்லாம் தலைமையும் பெருமையும் பெற்றுத் துலங்குகிறீர்கள். எங்களால் திருக்குறள் அறியப் படுவதைவிட, உங்களைப் போன்றோரால் அது செயல் வடிவில் பரப்பப்படுவது, நிலையான பெருமையினைப் பெற்றுத்தரும். செயலுக்கு வராத நூலால் பயனில்லை; செயலாக்கம் கொண்ட மக்கள் போற்றாத இலக்கியம் வளர்வதில்லை. போலியான – ஆசாரப் புகழ் – ஒரு நூலுக்கு நூற்றாண்டு வாழ்வைத் தரமாட்டாது.

‘வள்ளுவன் தன்னை உலகினுக்கே தந்து’ எனப் பாரதியார் பாடினார். முதன்முதலாகத் திருக்குறளை, மேலைய உலகிற்கு வழங்கி அறிமுகப்படுத்தும் பணியைக் கூட நாம் செய்யவில்லை. தமிழ் உணர்வறிந்த மேலை நாட்டறிஞர்கள் எடுத்துச் சொன்ன பின்னரே திருக்குறள் பல மொழிகளில் உலகறியத் தொடங்கியது.

பிரமிக்க வைத்த பிராங்க்பர்ட்!

Image result for frankfurt

 

சென்னையிலிருந்து பம்பாய் சென்று விமானத்தில் ஏறுவதாக இருந்த எங்கள் பயணத் திட்டம் மாறுதலுக்கு உள்ளாயிற்று. தொலைத் தொடர்பு வசதிகள், போக்குவரத்து ஏற்பாடுகள் எல்லாம் விஞ்ஞான பூர்வமாக வளர்ந்து வருகின்றன; என்றாலும், விமானப் பயணம் மட்டும், கடைசி வினாடி வரை ஒற்றையா இரட்டையா போட்டுப் பார்க்கும் பந்தயமாகவே நீடிக்கிறது. சென்னையிலிருந்து நாங்கள் பம்பாய் செல்லவேண்டிய விமானம், எங்கோ பறந்து போய்விட்டது! எங்கள் வருகைக்காக பம்பாய் விமான நிலையத்தில் காத்திருந்த அன்பர்களை ஏமாற்றி விட்டு, நாங்கள் இங்கிருந்தே வேறு திசையில் பறக்க மாற்று ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டன. சென்னையில் இருந்து கொழும்பு போய்ச் சேர்ந்த நாங்கள் சிறிது நேரம் கூடத் தரை இறங்க அனுமதிக்கப்படவில்லை. எங்கள் விமானம் நேரடியாக நியூயார்க்கிற்குப் போகாதாம். மேற்கு ஜெர்மனியில் உள்ள பிராங்க்பர்ட் சென்று, அங்கு வேறு விமானத்தில் மாறிச் செல்ல வேண்டுமாம்….!

தன் நாட்டிலுள்ள பன்னாட்டு விமானத் தளத்தை நவீன வசதியுடையதாக்கும் முயற்சியில் ஒவ்வொரு நாடும் போட்டியிட்டு வருகிறது. கிழக்கே சிறந்த விமானநிலையம் எனும் பெயர் நிலைத்திட சிங்கப்பூர் அரசு நாள்தோறும் செய்து வரும் புதுமைகளைக் கண்டு அதிசயித்திருந்த எனக்கு, பிராங்க்பர்ட்டைப் பார்க்கும் வாய்ப்பு, இதோ வரப்போகிறது.

அமெரிக்காவின் கென்னடி விமான நிலையம், லண்டனில் ஹீத்ரு ஏர்போர்ட் – இந்த வரிசையில் ஜெர்மனியின் பிராங்க்பர்ட் முதன்மை பெற்று விளங்குகிறது. (புது தில்லி இந்திராகாந்தி விமான நிலையம் இந்த நிலையை எட்டிப் பிடிக்க எத்தனையோ ஆண்டுகள் ஆகக்கூடும்!)

பிராங்க்பர்ட் போய்ச் சேர்ந்தோம். அது கனவுலகம் போலக் காட்சியளித்தது. அந்த விமானத் தளம் தான் எத்தனை அழகு? எத்தனை பெரிது! ஒரே சுறுசுறுப்பும் பரபரப்பும். நம் ஊர்க்காரர்களைப் போல – எதையும் மெதுவாக- சாவதானமாகச் செய்ய அந்த நாட்டுக்காரர்களுக்குத் தெரியவில்லை.

ஆட்கள் மட்டும்தானா? விமானங்களும்தான் அவசரப்படுகின்றன. ஒரே சமயத்தில் பல விமானங்கள் தரை இறங்குகின்றன; பல விமானங்கள் இறக்கை விரிக்கின்றன. வெளி இரைச்சல் உள்ளே கேட்காதபடி பயணியர் தங்குமிடங்களைக் குளிர்பதன வசதியோடு சொகுசு மாளிகையாகச் சமைத்துள்ளார்கள். விமானத்தில் இருப்பதை விட விமான நிலையத்தில் இருப்பது அதிக மகிழ்ச்சி தருகிறது. ஜெர்மானியரின் திறமைக்கெல்லாம் எடுத்துக்காட்டு – பிராங்க்பர்ட் விமானத்தளம். ‘இதன்பால் இல்லாத எப்பொருளும் இல்லையால்’ எனத் திருவள்ளுவ மாலை, குறளுக்குச் சூட்டிய புகழாரத்தை அப்படியே இந்த நிலையத்திற்கும் சூட்டிவிடலாம்!

பிராங்க்பர்ட்டிலிருந்து நியூயார்க்கிற்குத் தொடர் பயணமாகப் புறப்பட வேண்டிய இணைப்பு விமானம் அங்கு வந்து சேரவில்லை. மறுநாள் தான் புறப்பட முடியும் எனச் சொல்லிவிட்டார்கள். பயணிகளை பிராங்க்பர்ட் நகரின் அழகிய பெரிய விடுதியில் தங்கவைத்தார்கள். டாக்சியில் நகரைச் சுற்றிப்பார்க்க ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். தவிர்க்கவியலாத சில தாமதங்களால் வாழ்வில் நேரிடும் எதிர்பாராத நன்மைகளும் உண்டு என்பார்கள். ஜெர்மனியைச் சுற்றி ஒரு நாள் கண்ணோட்டம் விட எங்களுக்கும் அப்படி ஒரு நல்ல வாய்ப்பு ஏற்பட்டது.

சென்ற உலகப்போரின் தொடக்கத்தில் கையோங்கி நின்று முடிவில் தளர்ந்து தோற்ற நாடுகள் ஜெர்மனியும் ஜப்பானும். இவ்விரண்டும் மீண்டும் தலைதூக்கி வல்லரசு நாடுகள் ஆகிவிடா வகையில், போரில் வெற்றிபெற்ற நேச நாடுகள் பலவகையிலும் இவற்றை அமுக்கி வைத்தன. ஹிரோஷிமா, நாகசாகியில் வீசப்பட்ட அணுகுண்டுகளும், அதனைத் தொடர்ந்த அழிவுகளும் ஜப்பானை நிர்மூலமாக்கி விட்டன. மேற்கு-கிழக்கு ஜெர்மனி என நாட்டைக் கூறு போட்டதோடு விடாமல், தலைநகர் பெர்லினுக்கு நடுவிலும் குறுக்குச் சுவர் எழுப்பி, இடைவிடாக் கண்காணிப்பின் மூலம் ஜெர்மனி மீண்டும் எழுந்து விடாமல் அடக்குமுறைகள் ஏவப்பட்டன. இவ்வாறு முற்றிலும் முடமாக்கப்பட்ட போதிலும் இந்த இரு நாடுகளும் விரைவில் புத்துயிர் பெற்று மீண்டும் விசுவரூபம் எடுக்கத் தொடங்கிவிட்டன. ஜெர்மனியை மறுபடியும் ஒரே நாடாக இணைத்துக் காணவும் பிளவுபடுத்திய பெர்லின் சுவரைத் தகர்த்துத் தள்ளவும் மக்கள் ஒருமனப்பட்டுப் போராடத் தொடங்கினர். சீனத்து நெடுஞ்சுவர் அந்த நாட்டின் புராதனப் பெருமை பேசுவது போல, எருசலேம் அமைதிச் சுவர் இஸ்ரேலிய மக்களின் செயலுறுதிக்கு ஊக்கம் தருவது போல, இடிபட வேண்டிய பெர்லின் சுவர் ஜெர்மானிய மக்களின் தங்கு தடையற்ற எதிர்கால வளத்திற்குக் கட்டியம் கூறிவந்தது.

அது பிராங்க்பர்ட் நகரின் வளர்ச்சியை, வளமான கட்டமைப்பைப் பார்க்கும்போதே நொடியில் புலனாயிற்று. மேற்கு ஜெர்மனிக்குப் பெருமைத் திலகமாக விளங்கும் பிராங்க்பர்ட், ஐரோப்பாவிலேயே பெரிய விமான நிலையம் எனப் பிரசித்தமாகி இருந்தது.

டாக்சியில் ஊரைச் சுற்றிவந்த ஒரு நாள் பொழுதிற்குள் நாங்கள் அறிந்த வியத்தகு விவரங்கள் இவை:-

எந்தப் பொருளின் விலைவாசியும் உயராத இடம் அது. நம்நாட்டில் அடிக்கடி உயரும் பெட்ரோல் கூட அங்கு அப்படி விலை உயர்வதில்லையாம்! பிராங்க்பர்ட்- கனரகத் தொழில் கேந்திரம் மட்டுமின்றி வங்கித் தொழில் மையமாகவும் விளங்குகிறது.

சர்வ தேச வங்கிகள் வரிசையாக அழைக்கும் ஒரு பெரிய வீதி. அதில் மூன்று நான்கு பர்லாங்கு தூரத்தை நடைபாதைக்காகவே ஒதுக்கி வைத்திருக்கிறார்கள். அந்தப் பகுதியில் கார் முதலிய வாகனங்கள் செல்ல அனுமதிக்கப் படுவதில்லை. மேலும் டிரைவர்கள் என ஒரு தனிவகைத் தொழிலாளர் அங்கு இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. அவரவர் கார்களை அவரவரே ஓட்டிக் கொள்கிறார்கள். வெளியூர்ப் பயணிகளுக்காகக் காரை ஓட்ட அமர்த்தப்பட்டுள்ள டிரைவர்கள் பழகும் விதம் நம் நெஞ்சைத் தொடுகிறது. உழைப்பும் கண்ணியமும் ஒன்று சேர்ந்துவிட்டால் ஒரு நாடு உயர்ந்தே தீரும் என்பதற்கு ஜெர்மனியில் நாங்கள் கண்ட ஒரு நாள் தரிசனமே போதுமானது!

Image result for frankfurt tamil

 

பிராங்க்பர்ட்டிற்குப் பிரியா விடை

பிராங்க்பர்ட்டைவிட்டுப் பிரிய மனமில்லாமலேயே மறுநாள் விமானத்தில் புறப்பட்டோம். அந்த விமானத்தில் லண்டன் சேர்ந்து அங்கிருந்த வேறொரு விமானத்தில் நியூயார்க்கிற்குப் போக வேண்டும்.

அது புகழ்பெற்ற பானம் (றிகிழிகிவி) விமானம். ராஜாளிப் பறவையைப் போன்ற எடுப்பான தோற்றத்தோடு இறக்கை விரித்து நிற்கும் அந்த விமானத்தைப் பார்ப்பதே ஆச்சரியமான ஓர் அழகு. அந்தச் சொகுசு விமானத்தில் ஏறியமர்ந்தவுடன் அமெரிக்க நாட்டைப் பற்றிய சிறு கையேட்டை ஒவ்வொரு பயணியின் இருக்கைப் பையிலும் வைத்திருந்தது கண்ணில் பட்டது; கருத்தை ஈர்த்தது.

உலகச் சுற்றுப் பயணம் என்பதை உல்லாசச் சுற்றுலாவாகக் கருதும் மனோபாவத்திலிருந்து விடுபட்டு, அதை அனுபவ ரீதியான அறிவு வளர்ச்சி தரும் கல்வியாக்கிட இத்தகைய துண்டுப் பிரசுரம் மிகவும் உதவுகிறது. பெரிய தொழில் நிறுவனங்களின் விளம்பர உதவியோடு வெளியிடப்பெறும் இப் பிரசுரங்கள், சென்று  சேரும் நாட்டைப் பற்றியதொரு சிறு செய்திக் களஞ்சியமாகவே விளங்குகின்றன.

அமெரிக்கா! இன்று எந்நாட்டவராயினும் அமெரிக்காவைப் பற்றிச் சிறிதளவேனும் கேள்விப்படாமல் இருக்கவே முடியாது. மூன்று நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னர் புதிய உலகமாகக் கண்டறியப்பட்ட இது. இன்று உலகையே ஆட்கொள்ளும் (ஆட்டி வைக்கும்!) அளவுக்கு வளர்ச்சி கண்டுள்ளது. இவ்வளர்ச்சிக்குப் பெரிதும் காரணம் எல்லையற்ற அதன் நிலப்பரப்பே ஆகும்; பொருளாதாரச் செழிப்பே ஆகும்.

“கிடக்கும் பெரிய கடல் கண்டாய் & இதன்

     கிழக்கிலும் மேற்கிலும் பாப்பா…”

என்று நம் பாரதிக் கவிஞன் நம் நாட்டு எல்லையைப் பாடியது ஒருவகையில் அப்படியே அமெரிக்காவுக்கும் பொருந்தும். நமது கிழக்கிலும் மேற்கிலும் பெரிய கடல்கள், அமெரிக்காவின் கிழக்கேயும் மேற்கேயும் மாபெரும் (பசிபிக் அட்லாண்டிக்) சமுத்திரங்கள்.

அமெரிக்கா எனும் மிகப்பெரிய கண்டத்தில் ஒரு பகுதிதான் அமெரிக்க ஐக்கிய நாடுகள். இதன் 50 மாநிலங்களில் தூரத்தே உள்ள ஹவாய்த் தீவுகளும், தொலைவில் உள்ள அலாஸ்க்கா பனிப்பிரதேசமும் அடங்கும். வடக்கே கனடா, தெற்கே மத்திய அமெரிக்க நாடுகள். 25 கோடி மக்கள் வாழும் இந்நாட்டவர் – பல்வேறு இன, மொழிக் கலப்பினர்கள். குடியேற்ற நாடாகத் தொடங்கிய அதைப் புகழ்க் கொடி வீசும் வல்லரசாக ஆக்கிய ஜார்ஜ் வாஷிங்டன், ஆபிரகாம் லிங்கன், உட்ரோ வில்சன், ரூஸ்வெல்ட், ஐசன் ஹோவர். கென்னடி முதலிய அரசியல் மேதைகள், ஆட்சிப் பொறுப்பேற்று அகிலச் செல்வாக்குப் பெற்றதைக் கண்டு பெருமை கொண்டவர்கள்.

நமக்கும் அவர்களுக்கும் வரலாற்று ரீதியான இன்னொரு ஒற்றுமையும் உண்டு., கொலம்பசால் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட இப்பெரிய நிலப்பரப்பில் இங்கிலாந்து நாட்டவரும் இதர ஐரோப்பிய நாட்டவரும் நாளடைவில் குடியேறினர். அப்படிக் குடியேறியவர்கள் ‘ஐக்கிய நாடுகள்’ எனும் பெயரில் 13 இராச்சியங்களை இங்கிலாந்து ஆட்சிக்கு உட்பட்டதாக அமைத்துக் கொண்டார்கள். வாஸ்கோட காமா ‘கண்டுபிடித்தபின்’ இங்கு வந்து வாணிப ஆட்சி புரிந்து, நயவஞ்சகத்தால் நம்மை அடிமைகொண்ட ஆங்கில ஏகாதிபத்தியத்தை எதிர்த்து நாம் சுதந்திரப் போரை நடத்துவதற்கு இருநூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னரே இங்கிலாந்து ஆட்சிக்கு எதிராகச் சுதந்திரப் போர் நடத்தி வாகை சூடினர். ஐக்கிய நாடுகள், சுதந்திர அமெரிக்க ஐக்கிய நாடுகள் ஆயின; ஜார்ஜ் வாஷிங்டன் முதல் ஜனாதிபதி ஆனார். அங்கு மீண்டும் ஓர் உள்நாட்டுச் சுதந்திரப் போர் உருவாயிற்று. நாட்டின் விவசாய, தொழில் வளர்ச்சிக்கெல்லாம் முதுகெலும்பாய் இருந்த நீக்ரோக்களை அடிமைகளாக நடத்திய மடமையை எதிர்த்துப் போர் மூண்டது. கடும் எதிர்ப்புகளை வென்று, ஆபிரகாம் லிங்கன், கருப்பர்களுக்கு விடுதலை வழங்கினார். அது போல, நம் நாட்டில் ஆண்டாண்டு களாய் ஒடுக்கி, ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்த மக்கள் சமூகச் சம நீதி கோரி இரண்டாம் உரிமைப் போர் நடத்துகின்றனர்.

“பிறப்புஒக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் சிறப்புஒவ்வா

     செய்தொழில் வேற்றுமை யான்”      (972)

என்ற ஆயிரமாண்டுக்கு முற்பட்ட சிந்தனையை நாம் இப்போதுதான் சட்ட முறைப்படி நடைமுறைப்படுத்த முற்பட்டுள்ளோம்.

ஆயிரக்கணக்கான மைல்தூரம் கடல் சூழ்ந்து தனித்திருந்த இப்பெரிய நிலப்பரப்பை ஐநூறு ஆண்டு களுக்கு முன் கண்டுபிடித்த கொலம்பஸ்தான் இந்தியாவையே கண்டுபிடித்து விட்டதாகக் கருதினார். அமெரிக்கோ வெஸ்ப்பூசியஸ் எனும் இத்தாலிய நாட்டாய்வாளர், இதைப் ‘புது உலகம்’ எனப் பின்னர் கண்டு அறிவித்தார். அவரது பெயரே அமெரிக்கா எனச் சூட்டப்பட்டது. அது முதல் அமெரிக்கா புது உலகம் மட்டுமாக அல்லாது – உலகிற்கு ஒரு புதிர் உலகமாகவும் விளங்குகிறது.

வேளாண்மைச் செழிப்பும் தொழில் மேம்பாடும் இந்நாட்டை என்றென்றும் புதுமை உலகாகப் பேணிவருவது ஒரு புறம் இருக்க, அந்நாட்டவரின் தொழில் நுட்பஅறிவும், தொய்வில்லாத கடின உழைப்பும் பிறநாடுகளுக்குச் சவால்விடும் புதிர் நாடாக மறுபுறத்தே நிலைநிறுத்தி வருகின்றன.

“பிறப்பால் அனைவரும் சமம். எத்தொழில் செய்தாலும் செருப்புத் தொழிலானாலும், சிகரெட் தொழிலானாலும் – தொழிலில் சிறுமை பெருமையில்லை. செப்பமாகவும் நுட்பமாகவும் லாபம் தரும் வகையிலும் பெரிதாகவும் விரிவாகவும் செய்யும் திறமையால் வேறுபாடு உண்டு. தொழிலில் பெரிய முயற்சியைத் திறமையுடன் செய்பவர் பெரியவர் ஆகிறார். சிறிய முயற்சிகூடச் செய்யாது திறமையற்றிருப்பவர் சிறியவர் ஆகிறார். உழைப்பும் திறமையும் வலிமையும் வாழ்வில் வளமை சேர்க்கும் என்பதே அமெரிக்க வாழ்க்கை.

இது அமெரிக்காவுக்கு மட்டுமே கிட்டியுள்ள அற்புத வரமா? அப்படியும் சொல்லிவிட முடியாது. வையத் தலைமை பெற்றே தீர வேண்டும் என்ற அந்நாட்டவரின் மனோபாவமும் அதற்கேற்ற அறிவியல் பூர்வமான அணுகுமுறையும்தான் என நண்பர்கள் ஏற்கெனவே எழுதியிருந்தார்கள். அதை நேரில் பார்க்க நியூயார்க் நகரை இதோ… நெருங்கிவிட்டோம்!

அமெரிக்காவிலேயே மிகப்பெரிய நகரான நியூயார்க் விமானத்தளத்தின் தரையைத் தொடும் முன்னர், நகர முகப்பில் நின்ற சுதந்திரச் சிலை எங்கள் கவனத்தை ஈர்த்தது. 305 அடி உயரமுள்ள இச்சுதந்திரச் சிலையை நிறுவியதன் மூலம், தம் நாட்டின் விழுமிய இலட்சியத்தை வருவோர்க்கெல்லாம் சொல்லாமல் சொல்லும் உத்தி புலனாயிற்று. நகரின் நடுவே உள்ள எம்பயர் ஸ்டேட் கட்டிடம் (102 மாடிகளாம், 1250 அடி உயரமாம்!) தாழப்பறக்கும் போது தலையை உயர்த்திப் பார்க்கும் வகையில் நிமிர்ந்து நிற்கிறது. இவற்றைப் போலவே நம்நாட்டின் தெற்கே வாழும் குமரிக் கடலில் விவேகானந்தர் மண்டபத்தை எழுப்பியதும், வான்புகழ் வள்ளுவர்க்கு விண்தொடும் சிலையை நிறுவத் திட்டமிட்டிருப்பதும் என் நினைவில் இணைகோடுகளாயின; புதிதாக வருவோர்க்குத் தன் நாட்டின் பண்புத் திறத்தை எடுத்துக் காட்டும் கலைப்படைப்புக்கள் வேண்டும் என்ற கருத்தை நிலைப்படுத்தின.

26.5.89 அன்றே, பயணத்திட்டப்படி நாங்கள் நியூயார்க் போய்ச் சேர்ந்திருக்க வேண்டும். பிராங்க்பர்ட்டில் ஏற்பட்ட தாமதம் தொடர்கதையானதால் நாங்கள் 27.5.89 காலையில்தான் வந்து சேர இயலும் என்று பிராங்க்பர்ட்டி லிருந்தே நண்பர் சுலைமான் இல்லத்திற்குத் தகவல் அனுப்பினோம். ஆனால் நண்பர் அதற்கு முன்னரே எங்களை வரவேற்க விமான நிலையம் போய்விட்டார். அங்கே காத்திருந்துவிட்டு வெறுமனே திரும்பியிருக்கிறார்.

மறுநாள் காலையில் கென்னடி ஏர்போர்ட்டில் நாங்கள் இறங்கிய சேதி அறிந்து நண்பர்கள் அங்கு திரளாக வந்துவிட்டனர். நண்பர்களை உற்சாகத்துடன் அறிமுகம் செய்துகொள்ள முடியாத அதிர்ச்சிச் செய்தி ஒன்று அப்போது வந்தது. எங்களுடன் வரவேண்டிய உடைமைகள் நாங்கள் பயணம் செய்த அதே விமானத்தில் ஏற்றப்படவில்லையாம். பெட்டிகளை இன்னொரு விமானத்தில் ஏற்றிவிட்டார்களாம். “அவை உங்கள் விலாசத்திற்குப் பத்திரமாக வந்து சேரும்… கவலைப் படாமல் போங்கள்…” என்று விமான நிலைய அதிகாரிகள் பல தடவை கூறிய போதிலும்…. எங்களுக்குக் கால்கள் நகரவில்லை…. அவநம்பிக்கையோடு. அணிந்திருந்த ஒரே உடுப்போடு, நியூயார்க்கின் மற்றொரு விமான நிலையம் ‘லகாடியா’ சென்று மறுபயணம் ஆனோம்!

டெய்ட்டன் போய்ச் சேர்ந்தால் போதும் போதும் என்றாகிவிட்டது!

பயணத்தின் பாதையில்…

‘பாண்டிய’னில் வழி அனுப்புகை

 

Image result for thirukural manimozhian

தமிழ்நாடு அறக்கட்டளையினர் தாய்த்தமிழகத்துடன் உறவுபூணும் வகையில் ஆண்டுதோறும் அங்கு விழா எடுக்கின்றனர். இங்குள்ள நண்பர்களை வரவழைத்து தாம் மகிழ்ந்து, மகிழ்விக்கின்றனர். அறக்கட்டளையின் 14-ஆம் ஆண்டு விழாவில் கலந்துகொண்டு, ‘வான்புகழ் வள்ளுவம்’ பற்றி உரையாற்றுமாறு நான் அழைக்கப் பட்டிருந்தேன்.

தமிழ் மாமுனிவர் தவத்திரு குன்றக்குடி அடிகளார் தலைமையில் இயங்கும் தமிழ்நாடு திருக்குறள் பேரவையின் பொதுச் செயலாளராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட நான், புதுப்பொறுப்பேற்ற சமயத்தில் இந்த அழைப்பும் வந்தது. எனவே எப்படி இதை மறுக்க முடியும்? மேலும் ‘உலகத் திருக்குறள் ஆராய்ச்சி மையம்’ எனும் ஓர் அமைப்பினை மதுரையில் நிறுவி அதனைப் பதிவு செய்யும் விரிவாக்கப் பணிகளுக்குத் திட்டமிட்டுக் கொண்டிருந்த தருணத்தில் இந்த அழைப்பு வந்துள்ளது. எப்படி இதனைத் தவிர்க்க இயலும்?

மறுக்கவோ, தவிர்க்கவோ முடியாத வண்ணம் அமெரிக்க நண்பர்களின் கடிதங்கள் அணிவகுத்து வந்தன. சிகாகோவிலிருந்து போற்றுதற்கு உரிய நண்பர்கள் திரு.பி.சி.எம்.ஜி. நாராயணன், திரு.வெங்கடராமானுஜம், தொழிலதிபர் பழனிபெரியசாமி, தலைவர் பி.மோகனன், செயலாளர் தி.ராஜேந்திரன் ஆகியோர் எழுதிய மடல்கள் என்னை மேலும் உற்சாகப்படுத்தின. அமெரிக்கப் பயணத்தோடு, கனடா, ஐரோப்பிய நாடுகள், அரபு நாடுகள் ஆகியவற்றுக்கும் பயணம் செய்வதற்காக விரிவாகத் திட்டமிடும் பொறுப்பினை என் மனைவி கமலா ஏற்றுக்கொண்டாள்.

என் துணைவி கமலாவிற்கு நிறையப் பயண அனுபவங்கள் உண்டு. ரோட்டரி மாதர் கழகத் தலைமை ஏற்பு, மேனிலைப்பள்ளி நிர்வாகப் பொறுப்பு, சேவை அமைப்புகளின் தொடர்பு ஆகியவற்றில் பெற்ற பயிற்சிகள் எல்லாம், கமலா கை தொடும் எதனையும் கலையாக்கித் தந்துவிடும்.

விசா வந்துவிட்டது, டிக்கட்டுகள் ஏற்படாகிவிட்டன. 25.5.89-ஆம் நாள் மதுரையிலிருந்து பாண்டியன் ரயிலில் புறப்பட வேண்டும். அன்று அதிகாலையில் குன்றக்குடி பிரசாதம் வீட்டு வாயிலுக்கு மங்கலம் சேர்க்க வந்து பொலிந்தது. திருக்குறள் பேரவைத் தலைவர் தவத்திரு குன்றக்குடி அடிகளார் அவர்கள் பயணத்தை ஆசீர்வதித்து அருட்பிரசாதத்தை அன்பர் மூலம் அனுப்பியிருந்தார்.

வடலூர் வள்ளலாருக்குப் பின்னர் தமிழகம் கண்ட பேரருள் பெருந்தகை ஆகிய குன்றக்குடி அடிகளார் மனித நேயச் சிந்தனையால் ஏற்படுத்திய அமைப்புகள் இரண்டுள. ஒன்று திருவருள் பேரவை; மற்றொன்று திருக்குறள் பேரவை.

அரசியல், பொருளாதாரச் சமுதாயப் பிரச்சினைகளுக்கு திருக்குறள் நெறியில் தீர்வுகாண முயன்றுவரும் இயக்கம் திருக்குறள் பேரவை. உயர்ந்த சிந்தனைகளும் சீரிய கோட்பாடுகளும் செறிந்து கிடக்கும் இந்த நாட்டில் அவை முறையே செயலுக்கு வராமல் போனதால், வறுமையும் அறியாமையும் இங்கு குடியேறிக் கொண்டன. இந்த அவலத்தை அகற்றிப் பகுத்துண்டு பல்லுயிர் ஓம்பும் சமத்துவ சமுதாய வழி பேணிட அமைந்ததே திருக்குறள் பேரவை.

உலகெல்லாம் உவந்தேற்றும் தமிழ் மாமுனிவரின் வாழ்த்து எங்கள் தமிழ்ப் பயணத்தின் ஆதார சுருதியாக அந்த வினாடியே இசை மீட்டியது. மதுரை ஆலயங்களில் இருந்து பிரசாதங்களை அன்புச் சகோதரர்கள் கொணர்ந்தனர்; மதுரை திருவள்ளுவர் கழகப் பெரியவர்கள் நேரில் வந்து வாழ்த்தினர்.

அன்று மாலை – டவுன்ஹால் ரோடு வள்ளுவர் அரங்கில் – வழியனுப்பு விழா ஒன்றினை அன்புப் பெரியவர்கள் பாரதி ஆ.ரத்தினம், அய்யணன் அம்பலம், பேராசிரியர் குழந்தைநாதன், பெரும்புலவர் செல்வக் கணபதி, திரு.நாகராஜன் ஆகியோர் விரைந்து ஏற்பாடு செய்திருந்தனர். அப்போது உரையாற்றிய பெருமக்கள் விவேகானந்த சுவாமியின் ஆன்மிகப் பயணம் வழிகாட்டிட எனது திருக்குறள் பயணம் பயனுற அமைய வேண்டும் என வாழ்த்தினர்.

அன்று மாலை மதுரை ரயில் நிலையத்தில் வழி அனுப்ப வந்த அன்பர்கள் எங்களைத் திக்குமுக்காடச் செய்துவிட்டனர். மலைபோல் மாலைகள் குவிந்தன. பிளாட்பாரத்தை விழா மேடையாக்கிக் கவிமாலைகள் சாற்றத் தொடங்கிவிட்டனர். இவை எல்லாம் திருக்குறளுக்குச் செய்யும் பெருமை எனவே கருதிப் பணிவுணர்வுடன் ஏற்றுக்கொண்டேன். வண்டி புறப்படுகையில் பெட்டியின் வாயிலில் நின்றபடி கண்ணீர் மல்கக் கையசைத்து விடைபெற்ற என் காதில் விழுந்த அன்பர், நண்பர் திரு.ஆ.ரத்தினம் அவர்கள் வாழ்த்துரை… “பாண்டியனில் வழியனுப்புகிறோம். அன்று பாண்டிய நாட்டு சேதுபதி மன்னரால் வழி அனுப்பப்பட்ட விவேகானந்தரைப் போல- திருக்குறள் தூதுவராகச் சென்று வருக! வென்று வருக!” என அவர் எழுப்பிய வீர முழக்கம் பிளாட்பார எல்லை முடியும் வரை எதிரொலித்தது. வண்டியில் அமர்ந்ததும் வழியனுப்பு விழாவில் ஆற்றிய உரைகள் என் நினைவில் படர்ந்தன.

Image result for vivekananda

“1893-இல் அமெரிக்கா நாட்டு சிக்காகோவில் கூடிய உலக சமயப் பேரவைக்கு இந்தியத் தூதுவராக இளம் துறவி சுவாமி விவேகானந்தர் சென்றிடக் கணிசமாக நிதியுதவி செய்தவர் இராமநாதபுரம் மன்னர் பாஸ்கர சேதுபதி… பாண்டி நாட்டுச் சேதுபதி மன்னர் அவரை அன்று அனுப்பினார்; இன்று இந்தப் பாண்டியன் வண்டியில் உங்களைப் பயணமாக்கி வழியனுப்பி உள்ளார்கள்; நீங்களும் சிகாகோ போகிறீர்கள். அதுதான் இதில் உள்ள பாண்டியப் பொருத்தம்” என்றார் அருகில் இருந்த நண்பர். இந்த 1893- நம் வரலாற்றில் ஒரு முக்கியமான ஆண்டு. காந்தியடிகள் தென்னாப்பிரிக்கப் பணிக்குப் புறப்பட்ட ஆண்டு, விவேகானந்தர் சுவாமிகள் ஆன்மிகப் பயணமாக வழியனுப்பப்பட்ட ஆண்டு, சிறந்த ஆன்மிகச் செல்வர் அரவிந்தர் தாயகம் வந்து சேர்ந்த ஆண்டு எல்லாம் இந்த 1893 தான்.

காந்தியடிகள் தென்னாப்பிரிக்காவில் தொண்டு புரிந்த ஆண்டுகளில் அமெரிக்க நாட்டுச் சமகாலச் சிந்தனை யாளரான ஹென்றி டேவிட் தோரோவின் கருத்துக்களால் மிகவும் கவரப்பட்டார். காந்தி அடிகள் ஒருமுறையாவது அமெரிக்காவிற்கு வருவார் என எதிர்பார்த்தனர். ஆனால் அவர் அடியெடுத்து வைக்கும் பாக்கியம் அமெரிக்க மண்ணுக்குக் கடைசிவரை கிடைக்காமலே போய்விட்டது. என்றாலும் அதற்கு முன்னரே விவேகானந்தர் அங்கு நிகழ்த்திய வீர முழக்கம் இன்றும் எதிரொலித்துக் கொண்டே இருக்கிறது.

இதனை நினைவூட்டி சிக்காகோ நண்பர்கள் எழுதிய கடிதங்கள் பசுமை நினைவுகளாக என்னை ஆட்கொண்டிருந்தன.

அடிமைச் சங்கிலியால் பிணைக்கப்பட்ட பாரதத்தில் கனன்று வந்த புரட்சித் தீக்கங்குகள் வங்காளத்தில்தான் அடிக்கடி சுவாலையாக எரிந்து உயர்ந்தன. அரசியல், ஆன்மிகம், கலை ஆகிய முத்துறையிலும் அங்கே மறுமலர்ச்சி ஓடைகள் சங்கமித்து வந்தன. அந்தச் சங்கமச் சூழலில் அவதரித்தார் நரேந்திரன் (1863). காலனி ஆதிக்கத்தோடு கைகோத்து வந்த மேலை கலாச்சாரக் காட்டாறு வங்கத்தில் ஓடிச் சுரந்த தொன்மைப் பண்புகளை அடியோடு அடித்துச் செல்ல முற்படுவதைக் கண்டு இளமையிலேயே அவர் பொங்கி எழுந்தார். கல்கத்தா கல்லூரியில் சட்டம் பயிலச் சேர்ந்து கலைக் களஞ்சிய ஞானம் பெற்றுவந்த இளைஞரை – புனிதர் பரமஹம்சரின் புன்னகை எப்படியோ ஆட்கொண்டு விட்டது. 1881-இல் பரமஹம்சரின் பாதம் பணிந்து பரம சீடராக ஆகிவிட்ட நரேந்திரன் தவயோகியாகவும், வேதவிற்பன்னராகவும் மாறியது பாரதம் கண்ட ஆன்மிக இரசவாதம். விவேகானந்தர் என இளமையிலேயே ஏற்கப்பட்ட இந்த ஞானசீலர், பரமஹம்சரின் சமாதிக்குப் பின் இராம கிருஷ்ண இயக்கத்தை நிலைநிறுத்தி பாரதம் முழுவதும் பாத யாத்திரை செய்தார். உலக நாடுகளுக்கு எல்லாம் பயணம் செய்து மானிட ஒற்றுமையையும் சகிப்புத்தன்மை யையும், இந்தத் திருநாட்டின் செய்தியாகத் தூதுரைக்க முற்பட்டார். இச்சமயத்தில்தான் – அமெரிக்க நாட்டு சிக்காகோ நகரில் கூட இருந்த உலக சமயப் பேரவையில் () உரையாற்றிட அழைக்கப்பட்டார்.

1893-முப்பதே வயதான சுவாமி விவேகானந்தர் பாண்டிச்சேரியிலிருந்து சென்னைக்கு வந்திருந்தார். மைலாப்பூர் கடற்கரை அருகே தங்கி, அற்புதமான ஆங்கிலப் பேச்சால் அனைவரையும் கவர்ந்தார். முற்போக்கு இளைஞர்கள் அவரை மொய்த்துச் சூழ்ந்தனர். முதன்முதலாக தமக்கென ஒரு சீடர்குழுவை உருவாக்கும் பெருமையைச் சென்னைக்குப் பெற்றுத்தந்தார்.

சிக்காகோ சமயப் பேரவைக்குத் தம்மை அழைத்துள்ளார்கள் என சுவாமி விவேகானந்தர் இச்சீடர் குழுவிடம் தெரிவித்துள்ளார். அடுத்த வினாடியே அதற்கான நிதியைத் திரட்டிவிட இளைஞர்கள் புறப்பட்டுவிட்டனர். ஏழை-எளியவர்கள் நல்கிய காணிக்கைகள் எல்லாம் சேர்ந்து மொத்தம் ரூபாய் மூவாயிரம் வரை திரண்டன. இராமநாத புரம் சேதுபதி மன்னர் ரூ.500 நல்கினார். பாண்டிய நாட்டுப் பயண முடிவில் குமரிக் கடலில் தீர்த்தமாடிவிட்டு விவேகானந்தர் சிக்காகோ பயணத்தை மேற்கொண்டார்.

Image result for gandiji

தென்னாப்பிரிக்காவில் காந்தியடிகள் தொடங்கிய அறப்போரின் முதல் தொண்டர்களாக விளங்கிய பெருமை தில்லையாடி வள்ளியம்மை போன்ற தமிழர்களுக்கே கிட்டியது. விவேகானந்தர் ஞான விளக்கேந்திப் புறப்பட்ட பயணத்திற்கு முத்தாய்ப்பு வைக்கும் பெருமையும் தமிழகத்துக்கே கிட்டியது.

இந்தப் பெருமை தமிழ் மண்ணோடு கலந்துவரும் பாரம்பரியம். ‘யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர்’ என்னும் புறநானூற்றுப் பூங்குன்றச் சங்கநாதம், உலகுக்கென ஒரு நூலை – திருக்குறளை – அளித்த அழியாத மரபுவழிக் கொடைத் திறம், பாரதி ஆ.ரத்தினம், பேராசிரியர் குழந்தைநாதன் ஆகியோர் கூறிய இக்கருத்துக்கள் மீண்டும் மீண்டும் என்னை வலம் வந்தன.

விவேகானந்தர் இந்தியத் திருநாட்டின் வேதாந்த வித்தகத்தை மேலைச் சீமைக்கு ஏந்திச் சென்றார். ‘சகோதர, சகோதரிகளே’ எனும் முதல் தொடக்கத்தினாலேயே அவையோரைக் கவர்ந்தார். மிக மிக எளியவனான எனக்கு இப்போது விவேகானந்தரைத் தடம் பற்றிச் செல்லும் வாய்ப்பும் கிட்டியுள்ளது. “உலகம் ஒரு குலம்” என ஓராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே, அதுவும் தமிழ்நாட்டு எல்லையைத் தாண்டாமலேயே இத்தரணியின் உறவு எல்லையை வரையறுத்துக் கண்ட வள்ளுவச் செல்வத்தை அக்கரைச் சீமையில் மறுபடி நினைவூட்டிச் சொல்ல நான் புறப்பட்டிருக்கிறேன்.

விவேகானந்தர் எங்கே! நான் எங்கே!

எனினும் எனக்குள்ளே இனம்புரியாத அச்சம் கலந்த ஓர் உற்சாகம்! அந்த உற்சாகத்தைத் தந்தது யார்?

வள்ளுவர் தான்.

‘அருமை உடைத்துஎன்று அசாவாமை வேண்டும்

 பெருமை முயற்சி தரும்”      (611)

எனும் ‘ஆள்வினை உடைமை’ முதல் குறள் என்னைப் பாண்டியனில் ஏற்றிவிட்டது. பயணம் தொடர்ந்தது.

அமெரிக்கப் பயணம்

ஒரு நினைவோட்டம்

Image result for USA

என் திருக்குறள் பயணம், உலகப் புகழ் பெற்ற மிகப்பெரிய நாட்டினை நோக்கித் தொடங்க இருந்தது. அமெரிக்க நாட்டைப் பற்றி நான் ஏற்கெனவே அறிந்தவை, படித்தவை எல்லாம் ஒருபுறம் இருக்க, பல புதிய செய்திகளை அறிந்துகொள்ள மனம் துருவியது. அமெரிக்காவில் தொடர்புடைய, அங்கு போய் வந்த அன்பர்களிடமெல்லாம் அவசரத் தொடர்பு கொண்டேன். பயணம் போகும் புது இடத்தைப் பற்றிய விவரங்களை அறிந்து கொள்வதுதானே பயணத்திற்கு உரிய முதல்நிலை ஏற்பாடு?

அமெரிக்கத் தொடர்போடு இங்கு வாழும் அன்பர்களில் பலர் அமெரிக்க மக்களின் வாழ்வுப் போக்கில் தாம் கண்ட சாதாரணக் குறைகளையே பட்டியலிட்டுச் சொன்னார்கள். எதையும் அனுமதித்து ஏற்கும் அச்சமுதாய இயல்புகள் , பழக்கவழக்கங்கள், இன உணர்வுகள், ஊழல்கள், அரசியல் தில்லுமுல்லுகள், மதுவிலக்கு, சூதாட்டம், லாட்டரி விளைவுகள், தன் நாட்டு வளர்ச்சிக்காகப் பிறநாட்டுச் சுரண்டலையே நோக்காகக் கொண்ட தொழில் வர்த்தக நிறுவனங்கள்… இவற்றையெல்லாம் விலா வாரியாகச் சொல்லி அச்சமும் அயர்வும் ஏற்படச் செய்தார்கள். என்றாலும் அந்த அதிசய நாட்டின் ஈடிணையற்ற ஜனநாயக உயிரோட்டத்தையும், ‘இப்படியெல்லாம் அமெரிக்காவில்தான் நடக்கும்’ என்ற அபிமான உணர்வோட்டத்தையும் சுட்டிக் காட்டவும் தவறவில்லை. “ ‘அமெரிக்காவைப் பார்’ என உலகம் சுற்றிய தமிழர் ஏ.கே.செட்டியார் அன்று எழுதிய புத்தகத்தையும் ‘சோமலெ’ எழுதிய பயணக் கட்டுரைகளையும் படித்துவிடுமாறு நண்பர் ஒருவர் சிபாரிசு செய்தார்.

தொழில், வாணிபப் பயணமாகப் போனால் லாபநட்டக் கணக்கோடு நான் ஆயத்தமாக வேண்டியது அவசியம். ஆனால் நான் மேற்கொள்ளப் போவதோ தமிழ்ப் பயணம். அதிலும் குறிப்பாக, திருக்குறள் பயணம். எனக்கு இவ்விரண்டின் நிலைபேறு பற்றிய முன்னறிவு கொஞ்சமாவது வேண்டும் எனக் கருதினேன்.

அமெரிக்காவில் வாழும் தமிழர்களைப் பற்றி ஓரளவு அறிந்திருந்தேன். ஆனால் அமெரிக்காவில் தமிழ் எப்படி வாழுகிறது என அறிவதல்லவா முக்கியம்?

மதுரை காமராசர் பல்கலைக்கழகத் தமிழ்த்துறையோடு தொடர்பு கொண்டேன். டாக்டர் தமிழண்ணல், பேராசிரியர் சு.குழந்தைநாதன் தொகுத்து எழுதிய ‘உலகத் தமிழ்’ நூல் பற்றிய பல விவரங்களை நான் பெற முடிந்தது… தமிழ் அரிச்சுவடிப் பாடம் கற்பிப்பதைவிட பட்டப்படிப்பு வரை பயில அங்கு அளிக்கப்படும் வசதி வாய்ப்புக்களையும், தமிழ் மன்ற நடவடிக்கைகளையும் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. ஆசிய மொழி, இலக்கியத்துறை எனும் தனிப்பிரிவே அங்கு உள்ளது.

அமெரிக்காவில் இப்போது தமிழ், தெலுங்கு எனும் இரு திராவிட மொழிகளில் மட்டுமே பாடங்கள் தொடர்ந்து கற்பிக்கப்பட்டு வருகின்றன. கன்னடமும், மலையாளமும் அவ்வப்போது கற்பிக்கப்படுகின்றன. வாஷிங்டனிலும், சிக்காகோ பல்கலைக்கழகத்திலும் கன்னடம் கற்பிக்கப் படுகின்றது. பென்சில்வேனியாவில் மலையாளம் சொல்லிக் கொடுக்கப்படுகிறது. வாஷிங்டன், பென்சில்வேனியா, விஸ்கோன்சின், மிக்ஸிகன், கலிபோர்னியப் பல்கலைக் கழகங்களில் தமிழ் வகுப்புகள் தொடர்ந்து நடைபெறுகின்றன. டெக்சாஸ் கோர்வல் பல்கலைக்கழகங்களில் வாய்ப்பு நேரும்போது நடக்கின்றன. விஸ்கோன்சின், டெக்சாஸ் பல்கலைக்கழகங்களில் தொடர்ந்தும் பென்சில்வேனியாவில் ஒழுங்காகவும் கற்பிக்கப்படும் மொழிப் பாடங்கள் முழுமையான பாடத் திட்டத்துடன் நடத்தப்படுகின்றன. அதாவது, தெரிந்தெடுத்துக் கொள்ளப்படும் மொழியின் இலக்கியம் அல்லது மொழியியலில்  எம்.ஏ.யும், பி.எச்.டி.யும் பெறும் அளவிற்கு மூன்று அல்லது நான்கு ஆண்டுப் பயிற்சியும் தனித்துறை ஆய்வும் அளிக்கப்படுகின்றன.

பிற கல்வி நிறுவனங்கள் இலக்கிய ஆய்வுகளில் மிகுதியும் ஈடுபட்டு இருப்பதால் பென்சில்வேனியா, வாஷிங்டன் பல்கலைக்கழகங்கள் திராவிட மொழியியலில் சிறப்புப் பயிற்சிகளை அளிக்கின்றன. கோர்வல் டெக்சாஸ் பல்கலைக்கழக மாணவர்களுக்கு மொழியியலில் மிகுந்த நாட்டம் உண்டு; ஆனால் விஸ்கோன்சின், கலிபோர்னியா கழகத்தவர்களுக்கு இலக்கிய ஆய்வுகளிலேயே ஆர்வம் மிகுதி. சிகாகோவில் இரண்டுக்குமே ஆக்கம் தரப்படுகின்றது.

இயல்பாகப் பாட வகுப்புகளை வழக்கமாக நடத்தி வரும் பல்கலைக்கழகங்களில் தொடக்கநிலை வகுப்புகளில் ஆறு மாணவர்கள் வரை சேருவர். மேல்வகுப்புகளில் இந்த எண்ணிக்கை குறைவது உண்டு. வாஷிங்டன் பல்கலைக்கழகத் தமிழ்ப் பிரிவின் தொடக்க நிலையில், மூன்று மாணவர்களும், இரண்டாம் ஆண்டில் மொழியியல், தொல்பொருள் ஆய்வு முதலிய இதர துறைகளில் மேல்நிலை ஆய்வு செய்யும் பட்ட வகுப்பு மாணவர்களும் உள்ளனர். மொழியியல், இலக்கியம் மட்டுமன்றி, தென்னிந்திய வரலாறு, சமயம், இசை, நுண்கலை, அரசியல், திணையியல் முதலிய இதர துறைகளில் ஆர்வம் உள்ளோரும் வாஷிங்டன் பல்கலைக்கழகத் தமிழ்ப் பிரிவில் சேர்ந்திருப்பர். இவர்கள், தமிழை ஓரளவு கற்ற பின்னர்த் தமக்குப் பிடித்தமான துறையில் பட்டம் பெறத் தகுதியுறுவர்”.

பல்கலைக்கழகங்கள், பள்ளிகளை விட, அமெரிக்காவிலும் பிற நாடுகளிலும் தன்னார்வத் தமிழ்ச் சங்கங்களும் அமைப்புகளும் ஒன்றுகூடி, தமிழ் இலக்கிய வேள்வி நடத்தி வருகின்றன. அவற்றுள் குறிப்பிடத்தக்க ஒன்றுதான் சிக்காகோவில் உள்ள தமிழ்நாடு அறக்கட்டளை  17 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக, தமிழ் இதழ் நடத்தி, தமிழர் உள்ளங்களையும், இல்லங்களையும் ஒரு சரமாக இணைத்து ஒப்பற்ற ஆக்கப்பணி புரிந்து வருகின்றது. சென்னையில் ஒரு கிளையினை நிறுவும் வகையில் உயர்ந்து நிற்கும் தமிழ்த்தொண்டர் அமைப்பு இது. திரு.மோகனன், இளங்கோவன், டாக்டர் ரெஜி ஜான், டாக்டர் சவரிமுத்து, கண்ணப்பன், டாக்டர் பி.ஜி.பெரியசாமி, திருமதி. வெங்கடேஸ்வரி சுப்ரமணியம் முதலிய தமிழ் நெஞ்சங்கள், அமெரிக்க நாட்டில் வாழும் தமிழ்க் குடும்பங்களுக்கும் தாயகத்திற்கும் உறவுப் பாலங்களைக் கட்டி வருகின்றன. அமெரிக்கத் தமிழர்கள் பொங்கல் உள்ளிட்ட தமிழ் விழாக்களையும், தீபாவளி, நவராத்திரி முதலிய பண்டிகைகளையும் கூடிக் கொண்டாடி நமது பண்பாட்டுக் கோலங்களைத் தூவி வருகின்றனர். இக்கோல வடிவங்களையெல்லாம் கண்டு மகிழும் பயணமாக என் திருக்குறள் உலா தொடங்கியது. தமிழ் மாமுனிவர் தவத்திரு குன்றக்குடி அடிகளாரின் அருள் ஆசியுடன் அன்பர்கள் அணி திரண்டு நல்கிடும் வழியனுப்புதலுடன் மதுரையிலிருந்து புறப்பட ஆயத்தமானேன்.

பயணப் பரபரப்பு

பயணம் போவதென்றால் யாருக்கும் ஒருவகை பரபரப்பு உணர்வு ஏற்பட்டே தீரும். பள்ளிப் பருவத்துக் கல்விப் பயணமானாலும் சரி, பிள்ளைப் பருவத்து இன்பச் சுற்றுலா ஆயினும் சரி, பின்னைப் பருவத்துக் குடும்ப சமூக நிகழ்ச்சிப் பயணம் ஆயினும் சரி – வெளியூர் போவதென்றாலே மனமும் பொழுதும் வேகமாக ஓடத் தொடங்கிவிடும். சொந்த வாகன வசதி இருந்தாலும் சரி, இல்லாவிட்டாலும் சரி, போக வேண்டிய பயணம் பற்றிய சிந்தனை மனதை அரிக்கத் தொடங்கிவிடும். அதிலும் தொலை தூரப் பயணம் என்றால் கேட்கவே வேண்டாம். பலமுறை போய்வந்த நாடாக இருந்தாலும் கூட, பரபரப்பையும் மீறியதொரு பதைபதைப்பையும் உண்டாக்கியே தீரும்.

எனக்கும் அப்படித்தான்! பல வெளிநாடுகளுக்கு முன்னர் போய்வந்த அனுபவம் இருந்தும் இந்தத் திருக்குறள் பயணம் நெடிய எதிர்பார்ப்புகளை என்னுள் உருவாக்குவது போன்ற பிரமை ஏற்பட்டுவிட்டது. “அவை, பயணங்கள் அல்ல; பல்கலைக்கழகங்கள்” என எங்கேயோ படித்த வாசகம் – எனக்குள்ளே வலம் வந்து – இந்தப் பயணத்தைப் பல்கலைக்கழகமாக்கத் திட்டமிடும் தீர்மானத்தை முன்மொழிந்து கொண்டிருந்தது. அமெரிக்கா, கனடா முதலிய நாடுகளைப் பற்றிய விவரங்களைப் போதுமான அளவுக்கு திரட்டிக் கொள்ளத் தூண்டிவிட்டது. நண்பர்கள், அன்பர்களின் பெயர்ப் பட்டியலை, முகவரியை எல்லாம் தேடி எடுத்துக்கொள்ள நேரம் போதவில்லை எனும் நெருக்கடி ஏற்பட்டது.

Image result for bharathiyar

 

“வள்ளுவன் தன்னை உலகினுக்கே & தந்து

     வான்புகழ் கொண்ட தமிழ்நாடு”

என மகாகவி அன்றே பாடினான். தமிழ்நாடு வான்புகழ் பெற்றிட வையகத்துக்கு எல்லாம் வள்ளுவச் செல்வத்தை வழங்கினாலே போதும் என்பது அவனது கணிப்பு. உலகினுக்கு வள்ளுவத்தை நல்கும் பணியில் தமிழ்நாட்டு மக்கள் ஊன்றி நின்றிருக்க வேண்டும். விழா எடுக்கும் போது மட்டும் ஊர்கூட்டி முழக்கமிட்டுவிட்டு, அப்புறம் அயர்ந்து போய்விடுவதுதான் நம் வழக்கம். ஆனால், அயல்நாடுகளில் வாழும் தமிழ் அன்பர்கள் தாமும் அயர்வதில்லை. நம்மையும் அயரவிடுவதில்லை! அதிலும், அமெரிக்கத் தமிழர்களின் ஆர்வம் – அங்குள்ள ‘எம்பயர் கட்டிடம்’ போல் உயர்ந்தது; இங்குள்ள இமயம் போல் ஓங்கி நிற்பது.

வட அமெரிக்காவில் உள்ள டெய்டன் – ஆகாய விமானம் கட்டும் தொழில் சிறந்த பெரும் நகரம். விமான வடிவமைப்பு, கட்டுமானம், கணிப்பொறி நுட்பம் ஆகிய துறைகளில் நம் நாட்டவர்கள் பலர் அங்கு பொறுப்பேற்றுள்ளமை நமக்குப் பெருமை தரும் விஷயம். அவர்களில் கணிசமான அளவு தமிழ்நாட்டவர்களும் உள்ளனர்.

மேல்நாட்டுத் தமிழர்கள் ஓரிடத்தில் ஒன்றுகூடிட உறவுப்பாலம் அமைப்பன தமிழ்… தமிழ்ப் பண்பாடு, தமிழ் இலக்கியம், தமிழ்க் கலைகள்… – இந்நான்கையும் சால்புடைய தூண்களாக்கிக் கொண்டு, அமெரிக்கத் தமிழன்பர்கள் அறக்கட்டளையே அங்கு நிறுவிவிட்டனர்.

தமிழ்நாடு(ம்) அறக்கட்டளை

 

‘தமிழ்நாடு அறக்கட்டளை’ எனும் கூட்டமைப்பு அமெரிக்கத் தமிழ் அன்பர்களின் சேவைத் திறத்திற்கு எடுத்துக்காட்டானதொரு மணிமகுடம். அமெரிக்கப் பெருநாட்டின் கிழக்கு மேற்குக் கரையோர நகரங்களிலும் உள்நாட்டுப் பகுதிகளிலும் பல்லாயிரக்கணக்கில் பாரதத் திருநாட்டினர் பரவி வாழ்கின்றனர். இவர்களுள் தமிழ்நாட்டவர் அங்கும் இங்குமாகச் சிதறி இருக்கின்றனர். இவர்களையெல்லாம் ஒரு சரமாக இணைத்துக் காணும்- இசைவித்துப் பேணும் முயற்சிகள் ஆண்டாண்டுகளாக அரும்பு கட்டி வந்துள்ளன.

1974-இல் தொடங்கப்பட்ட ‘தமிழ்நாடு அறக்கட்டளை’ நல்ல அடித்தளத்தோடும், நயந்தரு ஆக்கத்திட்டத்தோடும் பணியாற்றி வருகிறது. சிக்காகோ முதலிய நகர்களில் தமிழ்ச் சங்கங்கள் உண்டு என்றாலும் அனைத்தையும் ஒருங்கே இணைத்துப் பார்க்க ஏற்றதொரு பொது அமைப்பு தேவைப்பட்டது. அந்த நெடிய தேவையை நிறைவு செய்ய ஊன்றப்பட்ட தமிழ்நாடு அறக்கட்டளைக்கு முக்கியமான நகரங்களில் எல்லாம் கிளைகள் உண்டு. சர்வதேசச் சுழற்கழகம், அரிமா சங்கம் என்பன போல, அன்புத் தோழமையும், மனித நேயத் தொண்டையும் இரு கால்கள் எனக் கொண்டு தமிழ்நாடு அறக்கட்டளையும் நடைபோட்டு வந்தது.

தமிழ்நாடு அறக்கட்டளையின் முதன்மை நோக்கம் அமெரிக்காவில் வாழும் தமிழர்களிடையே நெருக்கமான உறவினை ஏற்படுத்துவது; இந்த உறவினை வலுப்படுத்தும் புத்தாண்டு, பொங்கல், நவராத்திரி, தீபாவளி, கிறிஸ்துமஸ் விழாக்களை நடத்தி விருந்தயர்வது; அனைத்துச் சமயத்தவர்க்கும் பொது வீடாக – நல்லிணக்க மன்றமாக- அறக்கட்டளையை நிர்வகிப்பது; பல குடும்பங்களை ஒன்றாகக் கூட்டிக்கொண்டு சிறு சுற்றுலாப் போவது; நிலா விருந்து பரிமாறிக்கொள்வது; போட்டிப் பந்தயங்கள் நடத்துவது; நமது கலாச்சாரத்தைப் பிறர் புரிந்து பாராட்ட வாழ்ந்து காட்டுவது.

“அயல்நாடு எதுவாயினும் அங்கு வாழும் வெளிநாட்டவர்கள் தமக்குள்ளே ஏற்படுத்திக் கொள்ளும் ஒரு வகைச் சுயநலம் சார்ந்த தற்காப்பு சங்க(ம)ம்தான் இது! இதில் என்ன புதுமை இருக்கிறது?” என்று கேட்க அமெரிக்க நாட்டுத் தமிழ் அறக்கட்டளையினர் வாய்ப்பு அளிக்கவில்லை.

அறக்கட்டளையின் விழுமிய நோக்கம் தாயகத்துத் தமிழ் மக்களுக்குத் தன்னால் ஆன உயர் கொடைகளை நல்க முற்படுவது. அமெரிக்கத் தமிழர்களிடையே நிதி திரட்டி, அதனைக் கொண்டு தமிழ்நாட்டில் விழுமிய சேவைத் திட்டத்தைச் செயலாக்குவதே அதன் புறவடிவம். அங்கு நிதி தொகுக்கவும் இங்கு அது குடை கவிக்கவும் போதிய ஆக்கம் தரக்கூடிய சான்றோர்கள், அறங்காவலர் களாகப் பொறுப்பேற்றனர். டாக்டர் ஜி.பழனிபெரிய சாமி, டாக்டர் இளங்கோவன், சி.கே.மோகனன், டாக்டர் சவரிமுத்து, டாக்டர் ஜானகிராமன், டாக்டர் கோவிந்தன், டாக்டர் நல்லதம்பி, திரு.துக்காராம், டாக்டர் பி.அமரன், திருமதி வெங்டேசுவரி, திரு.ரவிசங்கர், திரு.ஏ.எம்.ராஜேந்திரன், திரு டி.சிவசைலம், டாக்டர் சி.எஸ்.சுந்தரம், டாக்டர் ஆனந்தகிருஷ்ணன், டாக்டர் பொன்னப்பன் என நாள்தோறும் திரண்டுவரும் தொண்டர் அணியினர் அமெரிக்காவில் அறம் வளர்க்கும் நாயகர்களாக விளங்கு கின்றார்கள்.

தமிழ்நாட்டில் ஆயிரம்ஆயிரம் பேர் பயன்பெற விழுதூன்றப் போகும் ஆலமரக் கன்றுகளைப் பேணும் பொறுப்பேற்க உவந்து இசைந்த சான்றோர் வரிசையும் பெரிது; அருட்செல்வர் டாக்டர் நா.மகாலிங்கம்  நீதியரசர் வேணுகோபால், அண்ணா தொழில் நுட்பப் பல்கலைக்கழகத் துணைவேந்தர் டாக்டர் எம்.அனந்தகிருஷ்ணன், திரு.சந்திரன்… அமெரிக்கத் தமிழன்பர்களது அறக்கட்டளைகள் பல வகை; சிறிதும் பெரிதுமாக எண்ணற்றவை; தனி நபர் உதவியாகவும் பலர் சேர்ந்து வழங்கும் கொடையாகவும் நூற்றுக் கணக்கானவை. பாரதியார், பாரதிதாசன், நாமக்கல்லார் பெயரால் பரிசுக் கட்டளைகள், தமிழ்நாட்டில் பள்ளிக் கட்டிட நிதிகள், ஆன்மீக, ஆசிரம தர்மங்கள், மருத்துவ மனைக் கொடைகள், ஈழத் தமிழர் வாழ்வு நலன்கள் என்றெல்லாம் வாரி வழங்கி வருபவை.

Image result for thirukural manimozhian

ஆனால் தமிழ்நாடு அறக்கட்டளை இந்த எல்லைகளையும் தாண்டியது. என்றும் பயன்தரும் வேலைத் திட்டங்களை தமிழ்நாட்டில் செயலாக்கும் கருத்துடையது. அவற்றுள் முக்கியமானது; சென்னையில் பல லட்சம் டாலர் செலவீட்டில் உருவாகிவரும் தொழில் நுட்பக் கேந்திரம் எனும் தொழில் நுட்பப் பரிமாற்றப் பயிற்சி மையத்தைச் சென்னையில் நிறுவுவது. இது தமிழ்நாட்டு இளைஞர்கள் அமெரிக்காவில் நாள்தோறும் வளர்ந்துவரும் புதுப்புதுத் தொழில் நுட்பங்களை எல்லாம் அறிந்து கொள்ள வாயில்களைத் திறந்து வைக்கும். நிகரான அறிவியல் சிந்தனைகள் இங்கும் சமகாலச் சாதனையாகப் பாத்தி கட்டும். இது எளிய காரியம் இல்லை. பலரது மகத்தான கூட்டு முயற்சியால் மட்டுமே இதனைச் சாதிக்க முடியும்.

சாதனைப் பாதையில் அடியெடுத்து வைத்துள்ள பேரமைப்பினர் விடுத்துள்ள அழைப்பினை ஏற்பது எத்தகைய பெருமை? அந்தப் பெருமையை எனக்குத் திருக்குறள் அல்லவா பெற்றுத் தந்துவிட்டது!

திருக்குறள் பயணம்

 

Image result for thirukural manimozhian

“ஆயிரத்து முந்நூற்று முப்பது அருங்குறளும்

     பாயிரத்தினோடு பகர்ந்ததற்பின் & போய் ஒருத்தர்

     வாய்க்கேட்க நூலுளவோ…?”

என்று திருக்குறளுக்குப் புகழஞ்சலியாக விளங்கும் திருவள்ளுவ மாலையைத் தொகுத்துள்ள நத்தத்தனார் பாடினார். இப்பாடலைப் படித்த போதெல்லாம் இளமைப் பருவத்திலேயே என் மனத்தில் கேள்வி ஒன்று எழுந்தது. “1330 அருங்குறளையும் மனப்பாடம் போலப் படித்துவிட முடியுமா?” எனும் அக்கேள்விக்கு, “ஏன் முடியாது? முயன்று தான் பார்ப்போமே!” எனும் உறுதி பிறந்தது. நான் வளர்ந்த காரைக்குடிக் கம்பன் கழகமும் திருக்குறள் மன்றமும் தமிழ் உணர்வூட்டிய கல்விச்சூழல் அந்த உறுதிக்கு மேலும் உரம் ஊட்டியது. வாரம் ஓர் அதிகாரம் என எனக்குள் எல்லை கட்டிக்கொண்டு குறள் கருத்துக்களை என் நினைவுத் தவிசில் ஏற்றுக்கொள்ள முயன்றேன். தங்கத்தின் தரத்தை உரை கல்லில் தேய்த்து மாற்றுப் பார்ப்பதைப் போல, வாழ்க்கையில் சந்திக்கும் பிரச்சினைகளுக்கு எல்லாம் திருக்குறளை உரைகல்லாகக் கொள்ளமுடியும் எனத் தெளிவு பெற்று வந்தேன். யார், எந்தக் கருத்தைச் சொல்லக் கேட்டாலும் இதனை வள்ளுவர் எப்படிச் சொல்லியிருக்கிறார் எனத் தேடி துருவத் தலைப்பட்டேன். குறட்பாக்களின் அருமையும் பெருமையும் ஆழமும் விரிவும் என்னை மேலும் மேலும் கருத்தூன்றிப் படிக்கத் தூண்டின. ஒரு நூலிலாவது நல்ல பயன் தரும் தேர்ச்சி பெற வேண்டும் என்ற என் ஆசைக்கு ஓர் அளவுகோலாகக் குறட்பாக்கள் அமைந்துவந்தன. வாழ்வின் புதிய அனுபவங் களுக்கு உட்பட்ட போதெல்லாம், வற்றாச் சுரங்கமாகவும் வழிகாட்டும் வான் விளக்காகவும் எனக்குக் குறள் நெறிகள் விளங்கத் தொடங்கின. இயன்ற வகையில் எல்லாம், தனிமுறையிலும் பொது வகையிலும் குறள்நெறிச் சீலங்களைப் பரப்பி வாழவேண்டும் எனும் உணர்வினை நாள்தோறும் என்னுள் புதுக்கி வந்தன.

தமிழ் மாமுனிவர் தவத்திரு குன்றக்குடி அடிகளார் தலைமையில் பல்லாண்டுகள் இயங்கி வரும் தமிழ்நாடு திருக்குறள் பேரவையின் (பொதுச் செயலர்) பொறுப்பேற்ற நாள்தொட்டு வாழும் வாழ்க்கைக்கும் காலத்திற்கும் பொருந்தும் வகையில் குறள் நெறிகளைப் பரப்ப வேண்டும் எனும் நோக்கத்தினைச் செயல்படுத்த முற்பட்டோம். ‘செய்க பொருளை’ எனும் சிந்தனைத் தலைப்பில், அறிஞர், அறிவியலாளர், தொழில் அதிபர், இளைஞர் முதலிய பல்வகைச் சமுதாயப் பிரிவினரையும் கருத்தரங்கேறச் செய்தோம். அக்கருத்தரங்கு புதிய புதிய செயல் திட்டங் களுக்கு வருக எனக் கைகாட்டி அழைக்கக் கண்டோம். முன்னோடித் திட்டமாக, ஒரு கிராமத்தைத் தத்தெடுத்து, ஒருங்கிணைந்த வள்ளுவர் நெறி வளர்ச்சியை அங்கு நடைமுறையாக்க முற்பட்டோம்.

Image result for thirukural manimozhian

உலகத் தமிழ் மாநாட்டு நினைவாக, தமிழ்நாட்டின் முதல் மூன்று பல்கலைக்கழகங்களில் திருக்குறள் ஆய்வுக்கான நிதிக்கட்டளை ஒன்று அரசு சார்பில் ஏற்கனவே நிறுவப்பட்டு, திருக்குறள் ஆராய்ச்சித் துறைகள் இயங்கி வந்தன. என்றாலும் உலகளாவிய வண்ணம், பிற நாடுகளில் வாழும் தமிழ் மக்களோடு தொடர்பு கொள்ளும் வகையில் ‘உலகத் திருக்குறள் ஆராய்ச்சி மையம்’ ஒன்றினை, திருக்குறள் அரங்கேறிய சங்கத் தமிழ் மதுரையில் நிறுவ வேண்டும் எனும் தமிழ் மாமுனிவர் தவத்திரு குன்றக்குடி அடிகளார் கனவினை நனவாக்கும் காலம் கனிந்தது. மதுரையில் பன்னாட்டுத் திருக்குறள் ஆராய்ச்சி மைய அறக் கட்டளையினை நிறுவப் பதிவு செய்தோம். இதனைக் கேள்வியுற்ற அமெரிக்கத் தமிழ் அன்பர்கள், அங்கு சிக்காகோவில் ஆண்டுதோறும் நிகழும் மாநாட்டிற்கு வருமாறு சிக்காகோ திரு.பி.ஜி.எம். நாராயணன், திரு.வெங்கட்ட ராமானுஜம் ஆகியோர் எனக்கு அழைப்பு விடுத்தனர். மதுரையில் திரு.பன்னீர் செல்வம், திருமதி. லதா பன்னீர்செல்வம் (மகாத்மா மாண்டிசோரி) இருவரின் முயற்சியும் தூண்டுதலும் என்னை ஊக்குவித்தன.

தொழில் காரணமாகவும் சுற்றுலா விழைவு காரணமாகவும் ஏற்கனவே பல நாடுகளுக்குச் சென்று வரும் வாய்ப்புகளைப் பெற்றிருந்தேன். எனினும் இந்தத் திருக்குறள் பயண அழைப்பு முற்றிலும் புதுமையாகத் தோன்றியது. நாடு கடந்து வாழும் தமிழர்களின் தாய் நாட்டுப் பற்றையும் மொழி உணர்வையும் நேரில் அறியும் சந்தர்ப்பங்களையும் தருவதாக இது அமைந்தது.

பயணம் செல்வது இனியதொரு வாழ்க்கை அனுபவம். எத்தகைய உணர்வோடும் அறிவு நாட்டத்தோடும் பயணம் புறப்படுகிறோமோ, அவ்வுணர்வையும் நாட்டத்தையும் மேலும் அதிகமாகப் பெற்றுத் திரும்பச் செய்யும் பயன்மிகு முயற்சி; கையில் உள்ள பணத்தைச் செலவிட்டு, மூளைக்குள்ளே புதுப்புதுச் செய்திகளை அடக்கிக் கொண்டு வரும் வாழ்க்கை வாலிபம்; ஒவ்வொரு ரோஜாச் செடியிலும் முள் இருக்கிறது எனத் தெரிந்திருந்தும் அதனூடே மலர்ந்திருக்கும் பூவிலிருந்து தேனை மட்டும் மாந்தி வரும் தேனீயின் உழைப்புப் போன்றதொரு செயல்திறம்; சரக்கு மூட்டைகளை வண்டியில் ஏற்றிச் செல்வது போலப் போய்வராமல், உணர்வாக்கம் கொண்டதொரு பகுத்தறிவோடு ஊர் சுற்றிவரச் செய்யும் கலைத்திறன்; நமது வீடு, நாடு எனும் குறுகிய வரையறைக்குள் இருந்து பழகிப் போனவர்களின் பார்வையினை, ‘பெரிதே உலகம், பேணுநர் பலரே!’ எனும் எல்லைக்கு விரிவுறச் செய்யும் இரசவாதம்; எப்பொருள் எத்தன்மையதாயினும் அப் பொருளை மெய்ப்பொருளாக நேரடியாகக் காணச்செய்யும் அறிவுத் தேட்டம்…

வரலாற்றிலும் இலக்கியத்திலும் பல நாடுகாண் காதைகள் அரங்கேறியுள்ளன; சமய அனுசாரமும், வாணிப ஆதாயமும் பல ஊர்காண் காதைகளை உருவாக்கியுள்ளன. ஒவ்வொரு மனிதனின் தேவைக்கும் உரிய வகையில் பல்வேறு வகையான பயணங்கள் அன்றாட வாழ்வில் நிகழ்ந்தேறியே வருகின்றன.

என் வாழ்வெல்லாம், மனமெல்லாம் ஆட்கொண்ட ஒரே நூலாகத் திகழும் திருக்குறள் வழியாக இப்பயண வாய்ப்பினை வெளிநாட்டுத் தமிழன்பர்கள் எனக்கு அளித்தனர். எனவே ஒரு நாட்டுப் பயணமாக மட்டும் இந்த வாய்ப்பினைக் குறுக்கிக் கொள்ளாமல், பல நாட்டுப் பயணமாக விரித்து அந்த அழைப்பினைத் திட்டமிட்டு அமைத்துக் கொள்ளத் தீர்மானித்தேன். மேற்கு நாடுகள் சிலவற்றில் வாழும் என் இனிய நண்பர்களுக்கு என் வருகை பற்றி, திருக்குறள் பயணம் பற்றி எழுதினேன்.

Image result for thiruvalluvar painting

தமிழ் மக்கள் உலகின் பல நாடுகளில் உரிமைபெற்ற குடிமக்களாக வாழ்ந்து வருகின்றனர். இந்திய மொழிகளில், உலகெல்லாம் பரவிய சிறப்புக்கு உரியதாகத் தமிழ்மொழி திகழ்கிறது. ஓரிரு நாடுகளில் ஆட்சி மொழியாகவும் பெருமை பெற்று விளங்குகிறது. பல்வேறு நாடுகளில் பன்னெடுங்காலமாகக் குடியேறி வாழும் நம் மக்களைத் தமது சொந்த நாட்டோடும் புராதனப் பண்பாட்டோடும் உறவுக் கயிறு அறுந்து போகாமல் இணைத்து வைக்கும் பாலமாகத் தமிழ் மொழியே விளங்குகிறது.

ஆனால் அண்மைக் காலங்களில் இந்த உறவுக் கயிறு வலுவிழந்தும் இணைப்புப் பாலம் செயல் இழந்தும் போகக்கூடிய அரசியல், மற்றும் சமூக வாழ்க்கை நெருக்கடிகள் ஆங்காங்கு ஏற்பட்டன. எனவேதான், உலகத் தமிழ் மாநாடு கூட்டி உரமேற்றும் முயற்சிகளும் தாய்நாட்டு அன்பர்களைத் தம்மிடத்திற்கு வரவழைத்து உறவேற்கும் மலர்ச்சிகளும் அணிவகுத்து வருகின்றன.

தேமதுரத் தமிழோசையினை உலகின் பல நாடு களிலும் செவிமடுத்துக் கேட்கும் விழாக்கள் அமைக்கப் பட்டு வருகின்றன. உலகப் பொதுமறையாகத் திருக்குறளை நிலைப்படுத்தும் ஆக்கங்களும் அரும்பு கட்டி வருகின்றன.

எப்பாலவரும் ஏற்கும் சிறப்புடையது முப்பாலாக அமைந்த திருக்குறள். அறம் பொருள் இன்பம் எனும் இம்முப்பால் பாகுபாடு, அனைத்து மக்களுக்கும் உரிய அடிப்படை வாழ்க்கைப் படி முறையாக சங்க இலக்கியம் தொட்டே வரன்முறைப்படுத்தப்பட்டு அமைந்தது.

“அந்நில மருங்கின் அறமுத லாகிய

     மும்முதற் பொருட்கும் உரிய என்ப”

எனத் தொல்காப்பியமும்,

“அறம் பொருள் இன்பம் என்று அம்மூன்றும்”

எனக் கலித்தொகையும்,

“அறமும் பொருளும் இன்பமும் மூன்றும்

     ஆற்றும் பெரும நின் செல்வம்”

எனப் புறநானூறும்,

“அறன்ஈனும் இன்பமும் ஈனும் திறன்அறிந்து

     தீதின்றி வந்த பொருள்”        (754)

எனத் திருக்குறளும், முப்பால் மரபினை முழுதுலகிற்கும் பொதுவாக அறிவித்துள்ளன.

அறம் பொருள் இன்பம் எனும் முத்துறைகள் பற்றியும் முழுமையான, முதன்மையான அறங்களைச் செவ்வனே வகுத்துச் சொல்லும் ஒரே நூலாக, ஒரே ஆசானால் எழுதப்பட்ட ஈடற்ற சிந்தனை நூலாக, செயல் நூலாகத் திருக்குறள் மட்டுமே போற்றப்படுகிறது. மறு உலக அச்சம் காட்டியோ, ஆசை காட்டியோ ஒழுக்கங்களை வற்புறுத்தாமல், இவ்வுலக வாழ்வின் உண்மை, நன்மை ஆகியவற்றை மட்டுமே கருதி, தனிநபர், சமுதாய நடைமுறைகளை வரன்முறைப்படுத்தும் வாழ்க்கை நூலாகத் திருக்குறள் மட்டுமே நிலைபெற்று விளங்குகிறது. எனவே சுவையான கரும்பு தின்னக் கூலியும் கிடைத்ததைப் போல் கருதி எனக்குக் கிட்டிய திருக்குறள் பயணத்திற்கான ஏற்பாடுகளை மேற்கொண்டேன்.

திருவள்ளுவர் தாம் வாழ்ந்த காலத்தில் மட்டுமன்றி நாம் வாழும் காலத்திற்கும் பொருத்தமாகச் சமுதாயச் சிக்கலுக்கு அறவியல் தீர்வு காண்கின்றார்.

வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்வதற்கும், துன்பம், கவலை நீங்கி இன்பம் இடையறாது பெறுவதற்கும் அமைதியும் முழுமையும் நிறைவும் பெறவும் வள்ளுவம் வழிகாட்டுகிறது.

“யாதானும் நாடாமால் ஊராமால் என்ஒருவன்

     சாந்துணையும் கல்லாத வாறு.”  (397)

எனும் குறட்பா உலகோர் அனைவருக்கும் பொது நிலையறம் புகட்டுகிறது.